schrijf eens een boek?

ik knipper een paar keer met me ogen,die voelen pijnlijk aan door al dat janken wat ik heb gedaan.
hoe kon hij zo iets nou doen? me hersens ratelen op volle toeren.
hij is eigelijk geen haar beter dan zijn ex vrouw,wat zij hem flikte flikt hij mij nou.
langzaam begint het gevoel van pijn en verdriet om te gaan in een oplaaiende woede.
me vriendin hoor ik wel wat zeggen maar ik krijg niet echt mee wat ze nou eigelijk echt zegt.
ik kijk me kamer rond en zie daar spullen die ik van hem heb gehad.
me oog valt op een schilderij met een roos,de roos lijkt uit het schilderij te komen.
me blik houdt de roos gevangen en van binnen voel ik iets op komen,haat,pure haat.
ik schiet overeind en rits dat ding van de muur en loop naar benenden,de keuken door naar buiten richting de schuur.
in de schuur leg ik dat ding op de werkbank van me vader,met een vlugge blik heb ik een van zijn hamer te pakken en begin dat ding aan stukken te slaan.
hoe kon hij? even niks horen van me en dan zijn conclusie al trekken,als of ik even niks anders aan me hoofd heb.
me vader en me vriendin staan inmiddels ook in de schuur,geen van twee zegt iets,maar goed ook,niks persoonlijk,ik hou van jullie maar hem....de klootzak!
ik heb dat schilderij bijna lettelijk verbouwd tot luciferhoutjes,die kon dus de container in.
me woede is nog niet afgekoelt,terug boven pak ik wat fotoalbums uit de kast en begin er foto's van hem kapot te scheuren.
een dartbord met een van die foto's maken en dan de pijlen er op af schietenlijkt me ook wel een goed idee,maar nee,die kop hoef ik niet meer te zien en zeker niet aan me muur op te hangen.
me vriendin die het niet meer kon aan zien grijp in,ze komt met het idee de foto's en andere spullen te verzamelen en dan regelt zij wel dat ze weg komen.
ik heb later begrepen dat zij ze heeft terug gestuurd naar hem,phff..dat hij er in mag stikken en langzaam...nou ja je snapt wel wat ik bedoel.
me hoofd gaat ook weer pijn doen,tijd voor me medicijnen.


me tweede boek:
naast me eerste boek die ik aan het schrijven ben,en bijna klaar is.
ben ik ook begonnen om eens soort biografie van me eigen leven.
en geloof me,ik heb genoeg meegemaakt om daar een boek over te schrijven.
hier boven is een stukje uit dat boek wat ik aan het schrijven ben.
er staat nog meer beschreven en ik denk dat er best mensen zullen zijn die niet vrolijk worden van wat ik heb geschreven.
maar ik ben niet gek,gebruik niet hun namen,alleen verwijzing in situatie's naar hij of zij.
hoe dan ook,met het schrijven van al die nare en leuke dingen uit me leven voel ik ook wel een bepaalde opluchting.
hoewel,sommige dingen kun je wel een plaatsje geven maar vergeten en vergeven nooit.
misschien is dit schrijfwerk wel me wraak voor hen die me verdriet,pijn en al het andere leed wat mij is overkomen?

tot het volgende blog......