kleine meisje worden groot

soms dan besef je dat het allemaal wel heel hard gaat.
zo ook bevoorbeeld het groter worden van je kind of kinderen.

sinds de dag dat me dochter naar school ging hou ik een plakboek bij met foto's van alle dingen op en rond de school.
die heb ik weer eens up to date gemaakt met nieuwe foto's.
het begint in 2004,toen ging ze naar de peuterspeelzaal,nooit met tranen in me ogen liet ik haar achter. ik vondt het normaal,zo leerde ze andere kinderen kennen en er mee te spelen.
dan kijk je nu in een plakboek,blauwe kijkers en een klein kopje met blonde krulletje kijken je aan met een big smile.
(zucht)o wat vliegt de tijd toch.

al bladerend verder in het boek kom ik bij een foto uit 2007.
weer de blauwe ogen maar een iets voorzichtige lach,ja ik snap dat al.
ze was begonnen met wisselen en een van de voortanden was er uit,vandaar die voorzichtige lach.
de foto die volgt uit 2008 is weer super spontaan,met een brede lach en weer die glimmende blauwe kijker. ja,hier was het wisselen van de voortanden achter de rug.

een foto van haar met beschilder gezicht komt ook nog langs.
taart eten op school met de verjaardag van de juf,verkleed als princes
en een van me favoriete foto's,achter de microfoon tijden de musicalavond van de school in 2009. wat was ik trots om me kleine meisje.
zo blader ik wat verder en kom bij de laatste,vandaag ingeplakt,2011.
de peuter op de eerste foto is veranderd in een jong meisje,bijna een puber om te zien,en zo gedracht ze zich eigelijk al.

nee,moeder heeft geen tranen in haar ogen maar beseft dat haar kliene meisje eigelijk niet zo klein meer is.
het kleine meisje is groot aan het worden!
ieder moeder vindt haar of zijn kind de mooiste en ik ben daar echt geen uitzondering op.
wie had dat kunnen denken,na een moeilijk zwangerschap en een bevalling die bijna 3dagen duurder(me vliezen braken op 24 december maar ze werdt pas op 27 december geboren)en toen ze er eenmaal was de problemen rond het voeden,minder willen dan zou moeten(maar dat is wel goed gekomen intussen) ze zou worden zo als ze nu is?
maar ik zeg oprecht dat ik een trotste mama van haar ben,en hoe groot ze ook wordt voor mij blijft ze altijd me kleine prinsesje,en dat weet ze.
ze moet daar ook best om lachen maar de band die ik met haar heb is goed en sterk,moeder en dochter,twee vriendin voor het leven.

tot het volgende blog....