kleine meisje worden groot

soms dan besef je dat het allemaal wel heel hard gaat.
zo ook bevoorbeeld het groter worden van je kind of kinderen.

sinds de dag dat me dochter naar school ging hou ik een plakboek bij met foto's van alle dingen op en rond de school.
die heb ik weer eens up to date gemaakt met nieuwe foto's.
het begint in 2004,toen ging ze naar de peuterspeelzaal,nooit met tranen in me ogen liet ik haar achter. ik vondt het normaal,zo leerde ze andere kinderen kennen en er mee te spelen.
dan kijk je nu in een plakboek,blauwe kijkers en een klein kopje met blonde krulletje kijken je aan met een big smile.
(zucht)o wat vliegt de tijd toch.

al bladerend verder in het boek kom ik bij een foto uit 2007.
weer de blauwe ogen maar een iets voorzichtige lach,ja ik snap dat al.
ze was begonnen met wisselen en een van de voortanden was er uit,vandaar die voorzichtige lach.
de foto die volgt uit 2008 is weer super spontaan,met een brede lach en weer die glimmende blauwe kijker. ja,hier was het wisselen van de voortanden achter de rug.

een foto van haar met beschilder gezicht komt ook nog langs.
taart eten op school met de verjaardag van de juf,verkleed als princes
en een van me favoriete foto's,achter de microfoon tijden de musicalavond van de school in 2009. wat was ik trots om me kleine meisje.
zo blader ik wat verder en kom bij de laatste,vandaag ingeplakt,2011.
de peuter op de eerste foto is veranderd in een jong meisje,bijna een puber om te zien,en zo gedracht ze zich eigelijk al.

nee,moeder heeft geen tranen in haar ogen maar beseft dat haar kliene meisje eigelijk niet zo klein meer is.
het kleine meisje is groot aan het worden!
ieder moeder vindt haar of zijn kind de mooiste en ik ben daar echt geen uitzondering op.
wie had dat kunnen denken,na een moeilijk zwangerschap en een bevalling die bijna 3dagen duurder(me vliezen braken op 24 december maar ze werdt pas op 27 december geboren)en toen ze er eenmaal was de problemen rond het voeden,minder willen dan zou moeten(maar dat is wel goed gekomen intussen) ze zou worden zo als ze nu is?
maar ik zeg oprecht dat ik een trotste mama van haar ben,en hoe groot ze ook wordt voor mij blijft ze altijd me kleine prinsesje,en dat weet ze.
ze moet daar ook best om lachen maar de band die ik met haar heb is goed en sterk,moeder en dochter,twee vriendin voor het leven.

tot het volgende blog....

geslaagd!

ja wel,voor heel veel jongeren is de spanning er af.
het verlossende woord dat ze geslaagd zijn is er uit.
helaas zijn er ook die een minder goed bericht kregen,spijtig voor hun.
hopelijk de kans op een herkansing om als nog de glorie binnen binnen te halen.

op verschillende plaatsen zie je de vlaggen met tassen en oude schriften buiten hangen.
het toonbeeld van hun persoonlijke vreugde,en waarschijnlijk ook de ouders die de spanning mee hebben gedragen of zoon of dochter lief het wel zou redden.

zelf heb ik de examenspanning niet beleeft. ik behoor tot de groep die vroegtijding van school ging en geen diploma heeft gehaald.
ik zit er ook verder niet mee,ik ben me ook wel bewust dat je daar door in een wat lagere beroepsklasse zal vallen en daar kan ik ook niet me zitten.
ik had toen voor mezelf reden genoeg om het bijltje er bij neer te gooien.
voor me dochter zal het ook nog een paar jaar duren voor ze deze fase door al maken.
en al ben ik zelf er mee gestopt dring ik bij haar er op aan toch haar best te doen een diploma te halen.
je kansen zijn dan toch groter op de banenmarkt.
maar dat is allemaal nog toekomst muziek.

me achterneefje heeft het ook gehaald.
toch verrassend dat hij het heeft gehaald omdat hij totaal niks met school had en ook erg weining aan had/heeft gedaan.
niet te min: gefeliciteerd! op naar de volgende ronde van volwassen worden!

de wel bekende examenfeesten stappen de grond ook weer uit.
hier kennen wij ook het gebruik schuurfeesten.
door de jongerenraad georganiseerd,een feestavond voor alle die geslaagd zijn.
maar geloof me er lopen er ook genoeg tussen die niks met examens te maken hebben gehad en puur alleen voor het feest en zuipen er toch naar toe gaan.

vele nemen hun wel verdiende vakantie eerst voor dat ze verder gaan met hun toekomst plannen.
sommige zullen verder leren,andere gaan werken of eerst een jaartje werken en dan pas verder leren.
en misschien een kleine groep die het nog niet weten wat ze willen.
hoe dan ook iedere begint zijn toekomst op zijn eigen manier.
je zult er zelf voor moet werken want als je alle plannen hoor van ome marc en zijn politieke broeders dan wordt ons pensioen toch wel erg belabberd.

tot het volgende blog.....

tandje bij?

ik heb van kinds af aan al problemen met me gebit.
een of andere onsteking waarbij me tanden afbreken,ik hoef niet echt in iets te bijten omdat te laten gebeuren,soms valt er een stukje zo spontaan uit.
leuk is anders.me gebit ziet er uit al dat van een bejaarde vrouw.
me eerste ingeving is vaak,ja en..ik heb dat maar is me karakter niet belangrijker dan me uitelijk?
toch ongemerkt begin ik me er wel meer mee bezig te houden.

in het verleden,een jaar of 10 geleden heb ik als een een "opknapbeurt" laten uitvoeren.
dat heb ik geweten,de boel is er nu dubbel zo veel weer uit komen donderen.
achteraf dus een nutteloze zaak.
en door die ervaring ben ik ook wel wat huiverig om mezelf weer door die hele male molen te laten draaien met al de bijzaken.
via internet ben ik toch aan het zoeken gegaan,heb daarbij verhalen gelezen van mensen die het zelfde hebben of hebben mee gemaakt.
mensen die de stap hebben genomen om toch zich te laten behandelen naar een oplossing die beter werkt.

hoewel ik erg de zenuwen heb en ook angst,heb ik toch besloten de stap te nemen.
voor mezelf denk ik,als mensen me nou gelijk negatief beoordelen op wat ze zien als ik me mond open doen,dat ze er dan in stikken. ik kan er toch ook niks aan doen!
denken ze dat ik het nou zo leuk vindt? nou droom dan lekker verder.
aan de ander kant denk ik dat er toch wel een oplossing moet zijn,iets wat voor mij werkt. iets wat het gezicht(wat opzich er wel leuk uit ziet)weer iets meer toonbaar maakt.
hoe dan ook,ik heb de stap gezet! op 13 juli mag ik een bezoek gaan brengen aan een tandheelkunde,samen gaan we dan bekijken wat voor mij de beste oplossing is.
en wie weet,over een tijdje heb ik ze dan weer allemaal netje op een rij.

tot het volgende blog.....

lego pirates of the caribbean

hadden we eerst het harry potter spel in een lego versie,nu is er dus ook pirates of the caribbean in lego versie.
en die is net zo grappig als harry potter.



het spel bestaat uit alle 4 de delen van de film.
wel even vooraf: als je de films heb gezien herken je wel dingen maar het is geen echte lettelijk kopie van de films.het gaat iets anders.
figuren als barbossa,will turner,elizabeth swan,davy jones en natuurlijk jack sparrow vindt je wel terug in het spel.
je start met jack sparrow en gaande het spel speel je de ander types vrij om er ook mee te spelen.
sommige dingen kun je niet doen omdat je daar de juiste piraat nog niet voor heb vrij gespeelt.
net als bij harry potter zal je dus als je rond gespeelt heb opnieuw alles moet naspelen om die velden op te lossen met de dan inmiddels behaalde figuren.




ja het is een erg leuk spel.
hoewel ik er nog niet veel mee gespeelt heb(me dochter heeft hem even ingepikt om te spelen)zal deze game ook zeker tot een van favoriete games horen.
het ziet er leuk en grappig uit,vooral het rare loopje van jack sparrow is ook erg goed verwerkt in de lego game sparrow.
een nadeel vindt ik zelf wel de muziek,die is net als in de films en wordt op den duur erg irritant om te horen.
maar verder is de game toppie.

tot het volgende blog....

schrijf eens een boek?

ik knipper een paar keer met me ogen,die voelen pijnlijk aan door al dat janken wat ik heb gedaan.
hoe kon hij zo iets nou doen? me hersens ratelen op volle toeren.
hij is eigelijk geen haar beter dan zijn ex vrouw,wat zij hem flikte flikt hij mij nou.
langzaam begint het gevoel van pijn en verdriet om te gaan in een oplaaiende woede.
me vriendin hoor ik wel wat zeggen maar ik krijg niet echt mee wat ze nou eigelijk echt zegt.
ik kijk me kamer rond en zie daar spullen die ik van hem heb gehad.
me oog valt op een schilderij met een roos,de roos lijkt uit het schilderij te komen.
me blik houdt de roos gevangen en van binnen voel ik iets op komen,haat,pure haat.
ik schiet overeind en rits dat ding van de muur en loop naar benenden,de keuken door naar buiten richting de schuur.
in de schuur leg ik dat ding op de werkbank van me vader,met een vlugge blik heb ik een van zijn hamer te pakken en begin dat ding aan stukken te slaan.
hoe kon hij? even niks horen van me en dan zijn conclusie al trekken,als of ik even niks anders aan me hoofd heb.
me vader en me vriendin staan inmiddels ook in de schuur,geen van twee zegt iets,maar goed ook,niks persoonlijk,ik hou van jullie maar hem....de klootzak!
ik heb dat schilderij bijna lettelijk verbouwd tot luciferhoutjes,die kon dus de container in.
me woede is nog niet afgekoelt,terug boven pak ik wat fotoalbums uit de kast en begin er foto's van hem kapot te scheuren.
een dartbord met een van die foto's maken en dan de pijlen er op af schietenlijkt me ook wel een goed idee,maar nee,die kop hoef ik niet meer te zien en zeker niet aan me muur op te hangen.
me vriendin die het niet meer kon aan zien grijp in,ze komt met het idee de foto's en andere spullen te verzamelen en dan regelt zij wel dat ze weg komen.
ik heb later begrepen dat zij ze heeft terug gestuurd naar hem,phff..dat hij er in mag stikken en langzaam...nou ja je snapt wel wat ik bedoel.
me hoofd gaat ook weer pijn doen,tijd voor me medicijnen.


me tweede boek:
naast me eerste boek die ik aan het schrijven ben,en bijna klaar is.
ben ik ook begonnen om eens soort biografie van me eigen leven.
en geloof me,ik heb genoeg meegemaakt om daar een boek over te schrijven.
hier boven is een stukje uit dat boek wat ik aan het schrijven ben.
er staat nog meer beschreven en ik denk dat er best mensen zullen zijn die niet vrolijk worden van wat ik heb geschreven.
maar ik ben niet gek,gebruik niet hun namen,alleen verwijzing in situatie's naar hij of zij.
hoe dan ook,met het schrijven van al die nare en leuke dingen uit me leven voel ik ook wel een bepaalde opluchting.
hoewel,sommige dingen kun je wel een plaatsje geven maar vergeten en vergeven nooit.
misschien is dit schrijfwerk wel me wraak voor hen die me verdriet,pijn en al het andere leed wat mij is overkomen?

tot het volgende blog......

saint louis

afgelopen vrijdag(3 juni) ben ik samen met me dochter eens naar oudenbosch gereden.
daar stond vroeg het internaat waar ik op heb gewoont.
even voor de duidelijkheid,was daar omdat me pa ploegendienst draaide voor zijn werk en omdat in 1985 me moeder is overleden heb ik dus van 1987 tot 1989 op dat internaat gewoont.
had wel bij een tante gewoont maar dat was geen succes dus van daar dat ik verkast was naar het internaat saint louis in oudenbosch.

het is nu niet meer in gebruik als internaat.
en hoewel de buitenkant er nog het zelfde uit ziet is er binnen veel veranderd.
het zijn nu appartementen geworden.
maar toch als je daar zo staat dan zie je alles nog voor je als vroeger en herinneren je je van alles.
zo als de nachtparty die we ooit eens hebben gehouden,volstrekt tegen de regels maar de leiding.juf joke sliep lekker vast dus de persoon om zo iets bij uit te vreten.
helaas voor ons waren er van de studenten die boven onze groep woonde die ons hadden gehoord en waren we de sigaar.
met de hele groep op het matje,allemaal volhouden dat we van niks wisten tot er eentje zijn mond niet meer kon houden.
onze ouders kregen daar dus een brief over,nou me pa was daar makkelijk in,jeugd maakt wel eens gein en jammer voor ons dat we gepakt waren maar verder niks.
nou ja niks..op het internaat mchten we dan nog naar school maar buiten ons lesrooster om mochten we het terrein niet af.
ja dat was wel leuk,ondanks die straf.
of de feestavonden..leuk en gezellig,heb daar ook een hele bijzondere herinering aan,
ik verklap lekker niet wat,denk daar maar eens diep over na wat dat zou kunnen zijn.
kleine hint:was toen een jaar of 15 dus wat zou het kunnen zijn geweest?

er is daar ook een soort museum maar die was niet open.
wil er dus nog eens naar toe en daar rond kijken,wie weet wat ik er nog kan terug vinden van mijn tijd op dat internaat.
me dochter hoopt er foto's te zien waar ik op sta,ja dat zou inderdaad wel leuk zijn.
maar het mooiste uit die tijd is maar een ding of liever gezegt persoon: me vriendin van toen,ze is nog steeds me vriendin en dat nu al 24 jaar lang.
we bellen en schrijven nog steeds en regelmatig bezoeken we elkaar.
volgend jaar ons jubilieum,25 jaar vriendschap en dat gaan we vieren,zij,ik en me dochter,wat en hoe weten we nog niet maar leuk wordt het vast.

tot het volgende blog....