dagboek

me dochter heeft soms van die momenten dat ik me toch wel afvraag hoe haar hersenverwerking is.
ze is begonnen met een dagboek.
dat is normaal toch iets persoonlijks wat je niet met andere deelt.
maar in haar geval is dat dus anders.
zij lees vrolijk aan me voor wat ze heeft geschreven.
ik wil geen domper brengen en doe min of meer dat ik luister.
ze kan dan wel bijna negen zijn maar als zij een dagboek wil maken prima,ik hoeft daar verder niks over te weten.
zij mag haar ei van mij best kwijt op papier.
ik deed het vroeger ook en weet van me eigen nog heel goed dat als ik weer eens op me donder had gekregen dat ik de nodige verwensingen aan het adres van me ouders schreef.
toch maar eens een poging ondernemen om haar het dagboekschrijven uit te leggen.

wel grappig is als ze dan lees dat ze boos op mij was omdat ik haar iets had verboden of ergens straf voor had gegeven dat ze dat dan voorlees dat ik een rot mama ben en dat ze ook boos op mij is.
gelijk na zo iets te hebben gelezen komen de woorden stroom van dat ze dat heeft geschreven omdat ze zo boos was maar dat ze het niet echt meent.
ik vindt het wel schattig en ik ben heus niet boos erom,ik deed het zelf ook.
temminsten,ik schreef zulke dingen ook maar ik las het niet voor aan me ouders.
ik denk dat ik die dagboeken van mij nog heb?
ik denk dat ik maar eens op de zolder ga speuren of ik ze kan vinden.

tot het volgende blog....