Een blog waarin ik de foto’s deel met jullie van mijn 3 kleine monsters en het verhaal achter de foto’s. Soms grappig, maar soms ook gewoon een leuk moment om op de foto te zetten.
Frodo, Nala en Raya, alle drie een eigen persoonlijkheid en die botst soms met elkaar.
Je kan ze waarschuwen maar dat helpt niet altijd, en het lijkt ze niks te kunnen schelen.
Frodo is de oudste van de 3, een kater van 11 jaar. Nala is ook een kater, ze zeiden dat het een zij was, maar later bleek het een hij te zijn en inmiddels is hij 9 jaar oud.
Raya is enigste vrouw, maar een echt bitch die haar mannetje wel staat. Ze is 7 jaar.
We beginnen wel te merken dat ze ouder worden. De dolle buien zijn er nog wel, maar minder.
Ondanks dat ze een stel monsters kunnen zijn, hou ik zielsveel van hun.
Dit zijn Frodo, Nala en Raya, en dit zijn de verhalen uit hun leventje.
En laat je nog steeds niet misleiden door hun schattige kopjes!
De vakantie begon iets eerder dan gepland door privé-omstandigheden.
We wisten dat het er aan zat te komen, maar als je dan het bericht krijgt is het toch even slikken.
Ondanks het droevige nieuws hebben we ook iets leuks, we hebben een nieuw koppie die af en toe zijn snuitje laat zien in kattenstreken.
Mag ik jullie voorstellen aan Jenkie (spreek uit als Djenkie, ik heb de naam ook niet bedacht).
Jenkie is de kat van mijn dochter en schoonzoon en heeft haar eigen logeer- en speeladres bij mij.
Hopelijk maakt ze vriendjes met onze harige monsters Frodo, Nala en Raya en dat lijkt op zich wel te lukken.
Frodo bekijkt het allemaal nog op een afstand en loopt soms voorbij en geeft haar een tik op haar kop. Niet hard, maar meer het stukje rangorde aangegeven.
Nala en Jenkie zijn al dikke mik, die vliegen elkaar al achterna en liggen over de grond te rollen. Echte speelmaatjes dus.
Raya is de minst enthousiaste van de drie, die blaast al als Jenkie nog maar naar haar kijkt. Het begint al minder te worden, maar je merkt echt wel aan Raya dat ze een beetje jaloers is.
En dat is nergens voor nodig, voor mij blijft ze nog steeds de baby van het stel.
Raya komt ook bij me zitten als Jenkie er is. Alsof ze even duidelijk wil stellen dat ik van haar ben ofzo.
Mijn dochter en schoonzoon proberen haar dus nu aan te leren dat ze mee kan naar hier bij mij. Door dat ze het hier kent en ook met de drie hier kan omgaan kan dat handig zijn als mijn dochter en schoonzoon eens een keer weg moeten.
Kattenpension is handig, maar laten we eerlijk zijn, erg duur. Dus dit leek ons wel een goede oplossing.
Jenkie is geen vast onderdeel van kattenstreken, maar ze kan best wel eens voorbij komen als ze weer eens bij mij is geweest.
Happy Birthday Nala
En inmiddels mag deze meneer een jaartje erbij tellen.
Op 9 augustus was hij jarig en is 9 jaar geworden.
Ik heb niks extra gedaan moet ik eerlijk bekennen, daar is ook wel een reden voor.
Nala is wat we noemen een ‘bodemloze put’. Hij heeft geen grens als het op eten aankomt, de brokjes die er staan is niet lekker genoeg, dus dat gaat redelijk maar ik heb hem dus ook al gesnapt dat hij probeerde om de worst tussen mijn boterham te jatten.
En ik heb nog wel meer dingen gezien die hij probeert wat betreft eten stelen.
Dus ik ben wat strakker geworden in het gedrag van Nala.
Het is soms gewoon nodig en in zijn geval zeker. Zijn dikke pens hangt in de weg, springen kan hij bijna niet meer. En ik wil hem zeker nog niet kwijt door zijn vraatzucht.
Dus strakkere hand en probeer hem iets minder kans te geven tot eten, en zeker het stelen van eten.
Nieuwe speeltjes
Met Jenkie, die nu regelmatig ook hier is, heb ik wat dingen in huis vernieuwd.
Zo hebben we een nieuwe krabpaal, nou ja … paaltje.
De andere was echt zo kaal aan het worden, dat kon gewoon niet meer.
Toen zag ik ook de tent, een kattenhuis met een dak dat uit krabplanken gemaakt is.
Er hangt ook nog een balletje aan waar Jenkie zich dan weer op kan uitleven.
Deze foto is al een tijdje terug, toen was Jenkie nog wat kleiner dan nu.
Ze groeit niet hard maar er is wel verschil te zien.
Frodo wil er zo af en toe nog weleens in kruipen.
Maar het meeste ligt hij op de grote krabpaal bij het raam, dat blijft toch zijn favoriete plek.
Nala wil er wel in maar past niet door het gat met zijn dikke pens, pech voor hem.
Inmiddels heb ik de boel wat verschoven en staat de boel meer voor de boekenkasten.
Een soort speelhoek waar alles bij elkaar ligt.
Raya heeft dat allemaal eens bekeken en lijkt er verder niks mee te hebben. Ja, de krabpaal daar maakt ze nog gebruik van.
Hoewel ze soms wel erg enthousiast in dat ding hangt en dan omvalt, en dan werpt ze een boze blik op de krabpaal en vervolgens krijg ik een boze blik als of er wat aan kan doen dat ze omvalt. Rare must!
Verder liggen er nog van die krabmatten maar daar lijken ze niet van te begrijpen wat ze ermee moeten.
Neem de foto hierboven met Nala, ze gaan er op zitten of liggen en verder niks.
Op dat punt heb ik zeker niet de slimste katten.
Maar ondanks dat ben ik zeker dol op ze.
Dat neemt niet weg dat ik, als er iets met hen gebeurt, ik geen katten meer voor terug ga nemen.
Je moet een grens gaan trekken en ik ben boven de 50, heb mijn medische zorgen, dan wil ik niet dat er iemand anders verantwoordelijk is voor de zorg van eventuele huisdieren.
Maar zover is het nog niet, we genieten nog elke dag van onze monsters.
En zo komen we alweer bijna aan het einde van de eerste kattenstreken na de vakantie.
We hebben toch wel hoge temperaturen gehad, boven de 30 graden! Niet alleen warm voor mensen maar ook dieren.
De ventilatoren hebben overuren gedraaid en ik had het balkon wat kunnen afschermen door met een schaduwdoek, oude lakens en de waslijnen een soort tent te maken om de zon wat te weren.
Vooral in de nacht maakte Nala gebruik van het balkon om daar te gaan slapen.
Raya heeft haar momenten gehad dat ze met meer dan 30 graden buiten op een van de stoelen lag.
Ik snap haar soms echt niet!
Nou dit was kattenstreken dan voor deze keer.
Namens de katten een high poot en graag tot het volgende blog …
Geen opmerkingen:
Een reactie posten