Een blog waarin ik de foto’s deel met jullie van mijn 3 kleine monsters en het verhaal achter de foto’s. Soms grappig, maar soms ook gewoon een leuk moment om op de foto te zetten.
Frodo, Nala en Raya, alle drie een eigen persoonlijkheid en die botst soms met elkaar.
Je kan ze waarschuwen maar dat helpt niet altijd, en het lijkt ze niks te kunnen schelen.
Frodo is de oudste van de 3, een kater van 11 jaar. Nala is ook een kater, ze zeiden dat het een zij was, maar later bleek het een hij te zijn en inmiddels is hij 8 jaar oud.
Raya is enigste vrouw, maar een echt bitch die haar mannetje wel staat. Ze is 7 jaar.
We beginnen wel te merken dat ze ouder worden. De dolle buien zijn er nog wel, maar minder.
Ondanks dat ze een stel monsters kunnen zijn, hou ik zielsveel van hun.
Dit zijn Frodo, Nala en Raya, en dit zijn de verhalen uit hun leventje.
En laat je nog steeds niet misleiden door hun schattige kopjes!
Niet op een verkeerde manier, maar meer in de zin van hun gedrag, dingen die ze doen.
Duidelijk een vaste plek waar ze slapen en die ook niet delen met de andere.
Neem nou Raya, die heeft de plek op de kast geclaimd, haar plek en vanaf die plek kan ze ook mij in de gaten houden.
Ze kijken namelijk vanaf daar gelijk op mijn bed neer en soms springt ze er ook zo vanaf, hup, gelijk bij op bed.
Nala kan door zijn dikke buik bijna niet springen, dus dat is geen probleem.
Frodo is een heel ander verhaal: die twee liggen elkaar gewoon niet!
Raya eet nog niet eens als Frodo bij de bak zit. Ze kan het ook niet hebben als Frodo even bij me ligt, dan moet ze toch even aan de andere kant gaan zitten of liggen en een poot op mij houden met een blik erbij van : mij!
Gollum uit Lord of the Ring zou trots op haar kunnen zijn, haar lieveling.
Daarbij heeft ze ook de neiging om zonder aanleiding Frodo aan te vliegen.
Nala wil daar ook nog weleens in meehelpen.
Gelukkig begint Frodo daar zelf wat meer zichzelf in te verdedigen en doet hetzelfde terug.
Geen goed plan, maar ik begrijp hem wel.
Frodo heeft een voorliefde voor lege dozen.
Er staan er een paar in huis en hij beschouwt ze ook als een soort veilig honk.
Zit ik in mijn doos, dan laat je mij met rust.
Helaas werkt dat bij Raya niet altijd.
Verder lijken Raya en Nala niks om die lege dozen te geven, dus Frodo heeft bij de krabpaal een doos staan waar hij regelmatig in ligt te slapen.
Ik moet jullie ook eerlijk zeggen dat hij mij al een paar keer de schrik heeft gegeven.
Hoe hij ligt en dan geen ademhaling zien van een buik die op en neer gaat … je voelt het al aankomen: ik dacht dat hij dood was.
Gelukkig loos alarm, ik hoop dat hij nog een paar jaar mag blijven. Hij begint wel oud te worden en hij heeft zijn gebreken zoals dementie, maar dat lijkt hier beter te gaan dan in het oude huis. Misschien omdat de oppervlakte kleiner is? Geen bovenverdieping meer en alles gelijkvloers?
Vaak als hij zo een moment heeft en hij gaat zitten miauwen, meestal 's nachts, en je roept zijn naam een keer, is het wel weer goed.
Hij ligt de laatste tijd ook veel tegen mij aan als ik op de bank zit. Iets wat Raya weer niet zo leuk vindt.
En dan tenslotte Nala, die heeft niet echt één vaste plek.
Die ploft neer waar het hem op dat moment uit komt.
De poef is een plek waar hij nog weleens op ligt, vooral in de winter, lekker dicht bij de kachel.
Maar hij ligt net zo makkelijk in een stoel, op de bank, boven op de tafel, op de mat bij de voordeur, op bed bij mijn dochter of bij mij op bed.
Maar zijn meeste favoriete plek is buiten op het balkon.
Van een echt binnenkat naar een buitenkat, zodra het weer lekker is en de balkondeur op staat, zit Nala buiten.
Op het balkon staan twee tuinstoeltjes en een oud rieten kinderstoeltje met kussen en dekentjes en daar vertoeft meneer dan het lieft.
Met warme dagen hang ik een schaduwdoek over mijn waslijn zodat de zon niet vol op het balkon kan schijnen en het proberen een beetje koel te houden voor ze.
Maar Nala is dol op ‘buiten zijn’. Enige nadelen wat ze alle drie weer hebben is dat ze niet met het kattenluik kunnen omgaan wat er zit.
Het besef dat ze daardoor zelf naar binnen en buiten kunnen gaan wil maar niet lukken. Dus we houden nu de deur maar open en dat werkt prima, bij alle drie.
En zo komen we aan het einde van deze kattenstreken.
Volgende maand hebben we nog een kattenstreken, in augustus slaan we even over in verband met de vakantie.
Augustus is onze vaste vakantiemaand geworden op 2x postcrossing na komen alle andere blogs dan te vervallen.
Verder ben ik nog even aan het kijken of ik de nieuwe logo’s ga maken voor de afsluiting van het blog, tot nu toe heb ik nog niks leuks in elkaar kunnen draaien.
We puzzelen nog even verder.
Namens de clan een high poot en graag tot het volgende blog …
Geen opmerkingen:
Een reactie posten