wat er is veranderd in 5 jaar.

er best wel wat veranderingen op de 5 jaar dat ik dit weblog ben gaan schrijven. het eerste weblog verscheen op 22 juli 2010 en ik zat het net nog door te lezen,er is zo veel wat niet meer klopt. laat ik het eens stap voor stap door nemen.

ik ben linda en kom uit zeeland. ja dat klopt nog steeds. ik heb geen naamsverandering gehad en ik woon nog steeds in zeeland. ik woon zelfs ik woon zelfs nog steeds in het zelfde huis als toen ik met het weblog begonnen. wie de meerder sociale media's volgen die in middels verbonden zijn met dit weblog weten ook hoe ik er in het echt uit zie. gemist? nou hier komt dan nog even een.

een alleenstaande moeder met een dochter van 8 jaar.ik heb wel een vriend. ik ben nog steeds een alleenstaande moeder maar me dochter wordt eind december alweer 14 jaar dus een tiener. me vriend en ik zijn uit elkaar. we hebben nog wel contact met elkaar. ik heb sinds die geen nieuwe relatie meer gehad en ben er ook niet naar op zoek.

ik deel een woning met me vader van 76 jaar. ik woon nog steeds in de woning maar mijn vader is inmiddels overleden. 16 juni 2013 is hij is op 79 jarige leeftijd overleden aan kanker. er zijn blogs geschreven tussen de periode van zijn ziek zijn en zijn overlijden. hoewel we naar twee jaar verder zijn gegaan missen we hem nog iedere dag, voor me dochter het niet alleen een opa maar een vader-figuur. ik zelf heb geaccepteerd dat hij er niet meer is maar niet dat het allemaal zo snel is gegaan dat blijft nog een struikelblok voor mij.

ik denk dat ik intussen wel voldaan heb aan de dingen als genieten en dingen samen doen met me dochter. we ondernemen samen wel eens wat en soms heb ik dat met jullie gedeeld via het blog of jullie hebben via instagram foto's gezien er van. toen ik begon wist ik nog niet zo goed waar ik over kon gaan bloggen maar in tussen weet ik dat wel. niet alleen deel ik dingen uit me leven met jullie zo als die gebeuren in me leven en zeker nu met een tiener in huis,maar ik heb ook over dingen geschreven die algemeen waren. soms door wat ik bij andere las gaven me ideeën om over te schrijven maar ook dingen van tv of kranten die ik op me eigen manier beschreef en me mening over gaf. in 5 jaar tijd is er genoeg geschreven op dit weblog,met deze mee gerekend zijn het er 232 blogs,ben je dus alles nog aan het terug lezen,succes je bent nog wel even bezig!(haha) ik ga nog zeker een tijdje door met dit weblog,over 5 jaar dan maar weer een overzicht van hoe het toe was en hoe het dan is?
ondanks alle veranderingen blijft mijn alter ego scoozie73 het gezicht van dit weblog dat veranderd niet.
via snapchat probeer ik nu ook een blog in beeld te maken en sommige foto's kunnen dus weer leiden tot een weblog,ik probeer met de tijd mee te gaan,maar soms denk ik dat het ook iets te veel wordt.
ik kan niet meer dan me best doen en dat is ook waar ik me grens trek. ik doe dit omdat ik het leuk vind en op deze manier me hobby schrijven kan uitvoeren.
iedereen bedankt voor het lezen en ik zeg het nog maals ik hoop er nog een tijdje mee door te kunnen gaan en er nieuwe lezers bij te krijgen.
tot het volgende blog .......

weblog en snapchat te samen

snapchat heeft het overleefd en ik heb een leuke manier gevonden om het te combineren met me weblog. via snapchat kun je me volgen gedurende de dag met foto's en filmpjes,het is niet echt vloggen maar een soort van. soms zal een bepaalde foto of filmpje kunnen leiden tot een weblog. omdat de tekst balk op snapchat niet zo groot is zal je als je me blog volgt snel duidelijk worden wat een bepaald moment nou precies was als het wordt beschreven in me weblog en dat maakt het misschien weer leuker voor jouw? dat hoop ik dan. mocht je me nog niet volgen op snapchat hier vind je even een foto onder welke naam je me kan vinden. ik denk dat als je scoozie73 in type je me het snelste kan vinden. ook zullen er best blogs verschijnen die niks met snapchat te maken zullen hebben. morgen begin ik met een klein testje via snapchat en daar zal zondag dan een weblog met foto's van snapchat met het verhaal er achter op me weblog verschijnen. op snapchat sta nu al een filmpje hier over. het gaat om deze twee producten: cola en melk.

ik zelf had na het zien er van toch wel een beetje een vies idee gekregen over het drinken van cola,hoewel ik het niet zo veel meer drink als in me jeugd. morgen dus laat ik je zien via snapchat wat ik bedoel,het begin is best wel snel gedaan maar voor het eindresultaat hebben we even wat tijd nodig,dan weet je het alvast. en natuurlijk kan je zelf dit eens uit proberen. ik heb nog wel meer trucjes die ik via snapchat zou kunnen uitvoeren,ik zal er eens over na denken of ik het wel of niet wil doen. i zie genoeg mogelijkheden om dit weblog en snapchat te gaan combineren. ik hoop dat jullie dit leuk gaan vinden dat ik dit zo ga doen,ik blijf schrijven voor het weblog en via snapchat kunnen jullie dan me een beetje volgen in beeld,nou ja beeld? ik zelf ben niet altijd op beeld te zien,niet omdat ik cameraschuw ben of zo maar ik neem vaak zelf de foto's en filmpje,en als ik er wel op sta is het door middel van een selfie of me dochter heeft de camera bedient. ik ben niet zo van ik wil op de plaat vast gelegd worden. nou,morgen dus via snapchat te zien en een zondag verschijnt het weblog er van,welke van de twee ga je volgen? allebei? snapchat? of toch gewoon dit weblog? op welke manier dan ook: iedereen bedankt voor het volgen! tot het volgende blog .....

niet oud en afgeschreven!

zo we zijn inmiddels op de donderdag gekomen,de week gaat snel,niet altijd maar deze week lijkt wel om te vliegen. op zich heb ik niet zo veel bijzonders gedaan. het vriendje van me dochter is hier een paar dagen geweest,was wel gezellig. hoewel ik op sommige moment zo iets had van: "zit ik op een hutje op de hei of zo?" ik snap best dat ze samen willen zijn en ik hoef jullie vast geen uit leg te geven waarom,nee,geen sex maar wel heel dicht met je gezicht bij elkaar zijn. ik heb ook gewoon gezegd hoe mijn gedachten er over zijn,ik snap ook wel dat ze bij elkaar willen zijn maar ze hoeven niet afgezonderd te gaan leven van mij,gezellig bij elkaar kan ook leuk zijn en dat bekken ze maar iets minder,gaan ze ook niet van dood! op die dagen heb ik me ook uitgeleefd in me huishouden,iets te enthousiast geloof ik. in de woonkamer was ik maandag begonnen,letterlijk alles weer eens van zijn plek gehaald zo dat je goed in alle hoekjes komt en even de stofzuiger kan gebruiken achter en onder de bank. ik weet niet hoe het bij jullie zit maar ik haal niet iedere week me bank van zijn plek. dat is er een in delen (hoekbank) en ik ben dol op puzzelen maar om die stukken weer in elkaar te klikken is nog al een gedoe! de kleinere kastje verplaats ik dan ook een stukje om er beter achter te kunnen maar me grote kast die blijft staan! iets te groot en te zwaar voor mij alleen. kortom: de boel stond lekker op zijn kop om te kunnen soppen. het is wel een behoorlijk karwei maar als je dan klaar ben en je gaat zitten geeft dat zo een voldoening,bij mij wel dan. dinsdag heb ik me keuken onder handen genomen met soppen,ook lekker grondig,planken waar levensmiddelen op staan leeg halen en die planken soppen. deurtjes en boven op keukenkastje soppen we ook. in de gang nemen we gelijk de houten panelen af en we eindige met een schoon sopje in het toilet op te poetsen. dan is de beneden boel voor deze week rond. schouderklopje voor mezelf. nou ja niet helemaal,de gang moet nog steeds gedweild worden maar omdat we regen hebben in nederland wacht ik maar even tot we iets droger weer hebben,voor je het weet staat je gang weer vol met natte voeten afdrukken,zo blijf je dweilen. en hoewel dit normale dingen zijn merk ik aan me lijf dat twee dagen zo bezig zijn iets te veel zijn geweest me rug en dan zo onder in naar je heupen,me heupen zelf en de boven benen,als beton voelt het om over me handen maar te zwijgen,die lijden weer een eigen leven! een simpel mok van de koffie liet ik bijna vallen omdat ik de grip op de mok verloor,gelukkig stond ik in de keuken en met een kleine stuiter poften de mok op het aanrecht neer,niks kapot. dat zijn toch de nadelen die ik begin te merken met de reuma en de botontkalking, dingen kan ik nog wel maar je merkt pas later dat het iets te veel was. maar ja,je gaat niet op de helft van je woonkamer zeggen: morgen de rest. nee dan doe je die af maken zodat het weer opgeruimd is. ik moet dan ook eerlijk zeggen dat ik ook koppig ben en met sommige dingen weiger hulp aan te nemen,niet omdat ik me schaam maar puur op het punt dat ik pas 42 jaar ben en mezelf nog niet als oud en afgeschreven wil zien. ik heb altijd genoten van me baantje die ik had bij de sociale werkplaats,werken met de aanpassing die ik nodig had maar kwam toen in 2013 thuis te zitten als verzorger voor me zieke vader. na zijn overlijden zag ik er naar uit weer terug te gaan,en dat deksel kwam hard aan toen ze zeiden ik niet meer mocht. waarom? gezien het stadium van me reuma en me botontkalking wilde ze geen risico's meer nemen dat met een simpel draai ik iets zou breken,dit is dan weer van wegen de botontkalking. bij een gezond persoon is de waarde van je botten 80% aan vitamine d en calcium,bij mij is dat dus net 11%. was er eerst 10% maar er heb er wat bij kunnen krijgen,waarschijnlijk door me tabletten. me voeding is goed en ik kom voldoende buiten en toch neemt me lichaam niet voldoende op en daarom heb ik dus beperkingen in me werk thuis of op een werkplaats. nou dat laatste is me afgenomen dus blijft thuis over. je wil werken en je mag niet. en dan straffen ze je ook nog af door in je inkomen te gaan snijden. dat komt dan weer door politiek Den Haag die even weer wat nieuwe regels verzinnen maar ook gemeente's doen er aan mee,bezuiniging treffen altijd de zelfde doelgroepen! maar dat is weer een ander hoofdstuk. nee,ik zit niet lekker in mekaar maar voel me verder echt niet minder als de buurman met zijn eigen bedrijf. ik zal mezelf weer meer moeten aanpassen aan wat me lijf vraagt en dan komt het wel weer goed. een ding weet ik zeker, ik wil nog lang niet als oud en afschreven worden bestempeld!! tot het volgende blog ......

up date: vriendschap verzoeken faceboek

begin oktober had ik hier al over geschreven maar ik geloof dat het niet helemaal goed is over gekomen. ik ben denk ik niet duidelijk genoeg geweest,dus even een kleine herhaling en dat wat duidelijker! vriendschapsverzoeken van mannen,alleenstaande,net gescheiden/relatie gebroken of de vrouw is overleden, met of zonder kinderen,oke kan allemaal waar zijn. de omslagfoto is vaak iets wat je persoonlijk aanspreekt, iets wat je leuk vindt,een hobby die jij ook hebt of zo. sommige proberen met foto's van zichzelf in uniform indruk te maken,foto's van gebieden waar iemand als militair was of is maar het meest opvallende is toch wel dat in hun lijst vrienden alleen maar vrouwen staan of juist nog helemaal niemand. dit laatste heb ik momenteel erg veel,ben ik dan echt de eerst die je al je facebook-vriend wil? heb je verder geen vrienden of familie die je eerst zou kunnen gaan zoeken op facebook? er wordt ook verder niks gestuurd van een berichtje waarom ze je juist willen toevoegen als vriend. ik vertrouw dus dit soort profielen niet en ga er NIET!!!! op in,ik weiger ze aan de nemen,nop,niks nada!!!! ik voeg je niet als vriend toe. ook zijn er wel wat vrouwen die verzoeken sturen die ik niet kan plaatsen waarom je me wil toevoegen,ik zie niet dat je een zelfde spel speelt als ik waarbij je me als buur kan gebruiken dus ook die verdwijnen naar niet geaccepteerd. maar op ruim 2 weken tijd 5 verzoeken van mannen die een totaal lege facebook pagina hebben ben ik het weer even zat,wat moeten ze toch van mij? staat er "fuck me" op me kop getatoeëerde? kom ik nou echt zo wanhopige over?

zie ik er nou uit als iemand die je even lekker financieel kan proberen een poot uit te draaien? het zijn wel allemaal mannen die uit Amerika komen,nieuwe rage of zo? ik weet nog dat er Nederlandse mannen een vrouw trouwde uit Aziatische landen,is dit de nieuwe rage anno 2015: Amerikaanse man zoekt Nederlandse vrouw! nee leuk geprobeerd maar op deze manier krijg je bij mij echt geen enkele voet aan de grond,ik ben er te nuchter voor en me vertrouwen in bepaalde dingen te weinig. je kan er verder weinig aan doen dat je dit soort verzoeken krijgt maar ik wil dus wel even duidelijk stellen dat ik op dit soort ding niet in ga! nog maals ik wil best geloven dat iemand oprecht is met een vriendschap verzoek wat hij of zij stuurt maar dit soort verzoeken met totale lege facebook pagina's komen er bij mij niet in. via instagram en twitter ben ik ook te volgen en dat kan zo maar die bieden weer mogelijkheden om een volger te verwijderen en te blokkeren. dit geld ook voor snapchat. ik sta altijd open voor nieuwe vriendschappen maar dan moet het wel betrouwbaar overkomen en dit soort komen niet betrouwbaar over. tot het volgende blog ....

gitaar

me dochter is het vlinder type als het aankomt op hobby's uitzoeken. echt iets ondernemen voor jaren zit er bij haar niet in,ze probeert graag dingen uit, ik denk dat ze het type is dat zo veel mogelijk van alles wil leren, van wie ze het heeft zou ik echt niet weten. ik zelf ben niet zo van de hobby's ondernemen, ja oke, ik lees graag of schrijf zelf verhalen,ik kook en bak ook graag,voor ons eigen of omdat er vrienden komen en zit vaak te breien(niet dat me brei kunsten zo super zijn,dat talent heb ik echt niet van me eigen moeder mee gekregen). de hobby's van vaders kant? phff... moet ik toch even diep gaan graven in me geheugen. ik zou het niet weten om eerlijk te zijn,ja hij rommelt graag met computers en zo maar verder zou ik het echt niet meer weten. ja zeg luister eens, het is me ex, dat betekend niet dat ik nog 100% op de hoogte ben van zijn doen en laten in zijn leven,die fase hebben we ruim 10 jaar geleden al afgesloten. maar me dochter is dus graag aan het uit proberen, dansen was iets wat ze graag deed maar door de knie blessure niet meer mogelijk om mee door te gaan,erg jammer want die leraar zag heel veel mogelijkheden in haar. muziek is iets wat wel erg veel terug komt bij haar, ze heeft bugel gespeeld in de muziekvereniging hier op het dorp,is ze mee gestopt omdat ze ook andere dingen wilde leren bespelen en dat mocht niet, haar dorst naar meer leren werd niet gewaardeerd zeg ik maar en zij heeft ze doen verder vriendelijk bedankt,heeft de bugel in geleverd en is gestopt. ik heb al jaren een keyboard staan,echt er op spelen kan ik niet,dat ding was iets waar me dochter net een jaar of 2 al mee bezig was,leverde leuke foto's op als ze weer met dat keyboard en een koptelefoon op er mee zat te spelen. nu ze ouder is heeft ze via filmpjes op you tube zichzelf geleerd om er op te spelen, vind dat toch best knap van haar. en via smule,een app waarmee je zingt, alleen of met andere is hier al een hele tijd hot,muziek zit er dus over duidelijk wel in. en dan komen we bij de gitaar,sinds ze naar een middelbare school gaat is het leven en school heel erg veranderd,tijden en vakken zijn niet meer het basisschoolniveau,het is echt een verandering geweest. cultuur is iets wat ze erg leuk vindt, omdat dit allemaal draait om alles wat te maken heeft met muziek,dansen en acteren. en laten ze nu bij muziek op school met de gitaar aan de slag te zijn gegaan. ze wilde er thuis ook wel een hebben, ja je wil zo veel zei ik dan altijd,daar gaf ze me wel gelijk in.

echter deed zich afgelopen week de mogelijkheid voor om voor een schappelijk prijsje een gitaar aan te schaften,en met haar verjaardag eind december in het zicht dacht ik zo: weet je wat,ze krijgt die gitaar alvast voor haar verjaardag. daar was ze zelf heel blij mee. dus wij zijn zaterdagochtend vroeg vertrokken om de gitaar op te halen. en omdat we toen in de buurt waren van de autowasstraat daar gelijk maar even de modder die langs me auto zat afgespoeld. ik kon de zelfde dag nog een keer naar bergen op zoom rijden omdat ze een snaar met het stemmen zo strak draaide dat die kapot ging. gelukkig kost een nieuwe snaar nou geen rib uit me lijf en die is er netjes op gezet voor haar en de man heeft gelijk de boel goed gestemd. kijk,we weten ook dat dit geen top gitaar is maar zo als de man ook al zei,voor een beginner is dit een hele mooi, als je verder raakt in het bespelen van je gitaar kun je altijd nog sparen voor de wat duurdere en betere modellen. dus met you tube er weer bij en wat boekjes die ze al had verzamelt is ze aan een zelfcursus gitaar spelen begonnen en ze heeft al wat basisbeginsels van school dus dat gaat wel goed komen,hoop ik? oordoppen werden er niet bij geleverd dus dat is pech voor mij .. hahaha. het gaat haar best wel lukken,hou snapchat(ja het is er nog)of instagram maar in de gaten,misschien dat daar nog wel eens filmpjes op kunnen komen van haar spelend op d'r gitaar. via snapchat verschijnen nu regelmatige filmpjes en foto's die je idee geven hoe me leven soms is en wat er in een blog wordt of kan beschreven, scoozie-mouse.blogspot,nl in beeld om het zo maar te zeggen. tot het volgende blog......

me persoonlijke zin werk niet mee .....

me persoonlijk zin om iets te ondernemen werkt me behoorlijk tegen deze week,niet meer doen dan dat nodige is. op een stuk papier heb ik korte zinnen staan die weer verwijzen naar dingen die ik in me verhaal wil verwerken,en omdat ik deze ochtend rond 05.00 uur wakker lag en met geen mogelijkheid terug in te slapen,had ik me werkmap maar gepakt en ben op papier een kort verhaal gaan schrijven,het is nog niet af maar ik denk dat dit wel eens iets kan zijn wat ik in stukken gaan hakken en dan op een vaste tijd eens per week op het weblog ga zetten. heb dus nog even geduld,het is nog in werk in uitvoering proces! ondanks dat de vakantie voor me dochter is begonnen is het ren en vliegwerk voor mij nog niet klaar. vandaag naar het ziekenhuis,nee,niet om dat er weer met mij of me dochter is maar de krukken die me dochter had tijdens het gesodemieter met haar knie moeten nog terug. voor een bepaalde tijd kan je die dingen onbetaald gebruiken en daarna moet je er een bijdragen voor betalen,op zich normaal maar ze worden niet meer gebruikt dus terug ermee en hoef ik niks te betalen. we mogen al voor genoeg dingen betalen. verder heb ik van de week nog een apparaatje gekocht waar ik even mee terug moet naar de winkel,dat ding lekt is zo lek als een mandje,de vloeistof die er in gaat loopt er van onder zo weer uit,is denk ik niet de bedoeling dus we gaan er even met terug. vanavond gaan we naar de bingo,daar hoeven we niet verder voor te lopen want dat is hier aan de overkant van waar ik woon. hoe dichtbij wil je iets hebben? dat is op zich voor ons wel makkelijk maar ik kan je zeggen dat er soms ook momenten zijn dat het niet zo leuk is. als daar een feestje aan de gang is van b.v een bruiloft dan is dat hier minder aangenaam,je kan de muziek hier dan heel goed horen en dan heb je nog de mensen die buiten staan te roken en daar bij nog even druk een gesprek bij voeren. nee,niet grappig is dat dan. ik slaap aan de voorkant en voor je gevoel lijkt het dan alsof je er zelf bij staat. gelukkig komt dat niet zo vaak voor dus we slikken de keren die er zijn zonder problemen en leven gewoon ons eigen leven door. maar vanavond is het dan die bingo en daar doen wij gezellig aan mee,het gaat ons niet om het winnen maar om de gezelligheid. morgen is het ook weer een dag van vroeg op,ik moet op pad om een gitaar te gaan halen,niet voor mezelf maar voor me dochter. die wilde er al zo lang een en nu kwamen we er een tegen voor een leuke prijsje. ze krijg dat ding voor haar verjaardag van mij. ze is pas in december jarig maar dan heeft ze het alvast maar. blij voor haar maar voor me eigen iets minder,vraag me af: zouden ze er ook oordoppen bij leveren? nee,dat is gemeen van mij, ik weet dat ze op school ook met cultuurles bezig zijn met muziek en gitaren dus ze heeft een beetje ervaring met zo een grote viool. vast dat er nog wel filmpjes van verschijnen op een van de sociale media die ik gebruik. en hoewel me persoonlijk zin er niet op vooruit gaat ga ik door met wat moet, dit hield wel in dat ik in me schrijfwerk op de laptop even bij weer thuis zijn geen zin had,spelletje via facebook hoefde voor mij ook even niet,gewoon lekker zitten,nou ja meer hangen en wat tv kijken. ook ben ik van de week verder gekomen met het lezen,daar kwam ook niet echt veel van de laatste tijd. en me peil in zin daalde gisteren naar nul door de manier waarop ik min of meer via internet werd behandeld. iemand kan er nog zo aardig uit zien en leuk overkomen als je dat op foto's en filmpjes ziet maar de werkelijkheid is toch even anders,blijkbaar is de aandacht voor landgenoten hoger als voor die uit andere landen komen,zeker als ze dan nog een knap gezicht hebben,strak lijf en een paar flinke tieten voor hebben zitten maar vergeet dan even niet dat ook je "andere fans" net zo goed onderdeel zijn van je status als bekende zijn. je bekendheid dank je aan je fans en niet alleen aan je werk! ik zou nu openlijk deze persoon bij naam kunnen noemen maar ik hou de eer aan mezelf en hoop dat deze persoon nog wel eens op zijn nummer wordt gezet. het aardige gedrag van eerst is rond uit veranderd in een grote eikel! voor nu houdt me zin ook verder even op dus rest mij allen maar dit nog om te zeggen: tot het volgende blog.....

dagelijkse ritme weer terug.

oke,ik wil het nu wel even uit schreeuwen: IK BEN 2 WEKEN ROOKVRIJ!!!!! en ik voel met er echt prima bij,na 6 dagen ging me vorige poging ten onder en nu ben ik er dus wel verder mee, zelf me dochter is een beetje onder de indruk dat het zo goed gaat, vooral omdat me humeur er niet echt onder lijdt volgens haar. ik denk dat me wondermiddel me griepje van vorige week is geweest, dan heb je nergens trek in,niet in eten of drinken en al helemaal niet aan een sigaret. dus ik denk dat we die fase hebben overleefd door het griepje. neemt niet weg dat ik er nog niet echt ben,ik ga nu me derde week in en hoewel me zo een elektrische sigaret als optie is gegeven door de huisarts wil ik zelfs daar nog niet aan beginnen. me dochter zei al dat ze zelf niet zag dat ik het nodig had,het gaat prima zo. wel heb ik een beetje een nieuwe verslaving ontwikkeld,ik drink nu s'avonds een irish coffee, misschien ook niet goed maar altijd nog goedkoper als roken. de fles whiskey kost me net zo veel als 2 pakjes sigaretten en die zijn met 4 dagen op gestoomd en me flesje is na bijna 3 weken leeg! ik lach me suf als ik een irish coffee ga maken,ik draai de dop nog maar van de fles en de kat Purk zit al bij me,niet voor de whiskey maar de slagroom die op de koffie gaat aan het einde,en meerder krijgen het door want de hond komt er nu ook al bij en onze Frodo lus ook wel een likje slagroom. we zijn inmiddels weer helemaal terug in het vertrouwde ritme van de dag, wekker gaat weer af om half zeven want er moet er weer een naar school en dan kan ik ook weer in huis aan de slag,die schade viel dan wel mee,de stofzuiger was een keer minder gebruikt dan anders maar dat viel te over zien. ding als een kattenbak verschonen gaan gewoon door als je ziek bent, de stofzuiger een keer overslaan is dan nog niet zo een ramp. en dan heb je ook weer de boodschappen die gedaan moeten worden, ik ben helemaal geen schop-type, het moet maar ik hou er echt niet van. boodschappen doen moet en gebeurd ook maar de gesleep met je boodschappen altijd,phff! ik ben ook echt niet het type wat voor de lol de stad in gaat om te shoppen,nee, ik ga als ik moet omdat ik er wat nodig heb maar de keren dat ik echt voor de lol ga komt niet gauw voor. ik denk dat de laatste keer alweer meer dan 2 jaar geleden is,lang, me pa lag toen in het ziekenhuis en om wachttijd te overbruggen waren me dochter en ik gaan shoppen. ja een vrouw die niet van shoppen houdt? ze bestaan en ik ben er een. waarschijnlijk komt dit ook omdat een dagje slenteren door de stad niet echt mee werkt in de reuma,het is een ware aanslag op de spieren in me benen en weet dan de dag er na bijna niet vooruit te komen van stijfheid en pijn. het weer wat we op dit moment in Nederland hebben is ook niet het beste voor mij,koud en vochtig en dat voel ik goed aan me lijf, ik kan aan me lijf al voelen hoe de zaken met het weer er voor staan. het persoonlijk weerstation van me dochter, die vraagt aan mij hoe ik me voel, is het goed dan valt het weer mee en voel ik me stijf en zo dan weet ze dat er nattig weer opkomst is. maar ondanks de reuma ga ik gewoon door, ik heb weinig keus want het is ik en me dochter, we zijn maar met zijn tweetjes. en dat geeft ook niks,we hebben het prima zo,we maken ons eigen feestje van het leven. vrijdagavond gaan we samen weer eens op stap. we hoeven niet ver want het is aan de overkant van waar ik woon,we gaan gezellig naar de bingo avond hier op het dorp. we hebben nog nooit wat gewonnen maar we hebben het wel altijd gezellig en veel lol zo samen. we hebben de griep weer achter de rug en het dagelijkse ritme is weer terug, even dan, volgende week is het herfstvakantie dus geen school, weer geen wekker maar me huishouden loopt wel gewoon door. tot het volgende blog ......

up date: ziekenhuis dochter

zo als belooft is hier nog even een up date over hoe het af is gelopen met me dochter in het ziekenhuis. de uitslag van de scan kregen we al op 5 oktober. nou de knie is/was gekneusd dat is wel zeker dus die krukken waren geen overbodige luxe dat ze die even heeft gehad. de meniscus is niet gescheurd maar zit ook niet voor 100% zo als het hoort plus dat in tegenstelling tot eerst er vocht in de knie zit. sterker nog er is zelf te zien dat in het bot van de knie vocht zit en daar kunnen ze nu even niks mee,dat moet van zelf eruit verdwijnen. eigenlijk zou er toch een operatie moeten komen om de boel wat op orde te zetten maar omdat ze met die groeiproblemen zit van de botten en de spieren durven ze dat nu niet zo goed aan. bang meer kapot te maken dan dat het goed maakt en ze zit nog volop in de groei dus misschien dat het er beter uit komt te zien met een paar jaar of zo. daarom blijft ze onder controle om het in de gaten te kunnen houden. en zo hebben we nummer 2 op de lijst van dingen die nu nog niet geholpen kunnen worden door de jonge leeftijd,de knie en de ogen. in het kort: op de ogen van me dochter zit glaucoom(zoek maar via google op) daarom heeft ze nu die bril,glaucoom is met een opratie redelijk op te lossen maar daar is ze dus nog te jong voor. en nu dus de knie het zelfde,kan opgelost worden maar nog te jong. kreeg ook gelijk naar me hoofd dat ik en d'r vader haar wel erg slecht in elkaar hebben gezet. me opmerking dat ze dan vast een in vluggertje is ontstaan werd niet goed in ontvangst genomen. ach ... het komt wel goed,ik vertrouw er op,ze hobbelt inmiddels weer zonder de krukken rond en ja,ze zal rustig aan moeten doen want bij het stevig door wandelen of rennen merkt ze wel dat d'r knie niet mee werkt. samen met de gymleraar is er een mooi overleg geweest dat ze toch mee kan doen met de gymles van school maar dat ze zichzelf weer niet aan een nieuwe blessure gaat helpen. er word dus van alle kanten mee gedacht en geholpen,komt dus vast wel goed met haar. tot het volgende blog ....

up date: ziek zijn

zo weer begin ons zelf weer menselijk te voelen na een dag of 2 behoorlijk beroerd te zijn geweest en de gedachten aan iets te moeten doen bijna voelde als dood gaan, tenminste dat denk ik,weten doen we het niet hoe dood gaan voelt en dat wou ik nog wel een jaar of 40 zo houden. kort om het was hier een echt eerste hulp bij ziekte in huis,ik ziek me dochter ziek,lekker samen ziek zijn op de bank. ik zelf was nog wel de klos omdat onze hond toch naar buiten moet om zijn behoefte te kunnen doen dus goed aangekleed me plicht voldaan om bij thuis komst weer op de bank te storten en verder te gaan met tv kijken. het is hilarisch als ik er aan terug denk,ik heb zo een hoekbank,in de een hoek ik met kussen en deken en in de andere hoek me dochter met kussen en haar dekbed, O ja ergens tussen in lag de hond nog op gerold, tv op netflix afgestemd en waren we eerst van plan om "the vampire diaries" seizoen 3 te gaan kijken zijn we toch maar over gegaan op "the originals" seizoen 1,dit is weer een spin off serie van de vampire diaries. nou het is wel leuk maar die klaus vond ik in de vampire diaries al een klein klootzakje en dat is hij in the originals ook! tussen door hebben we nog even af gewisseld met een film, niet gaan lachen: tinkerbell en de piraten. ik ben een disney fan en vooral tinkerbell vind ik leuk maar eerlijk gezegd vond ik deze film niet zo geweldig als de andere die ik heb gezien. misschien dat de kleintjes het wel leuk vinden maar ik vond het niet zo super. via online film kijken hebben we ook nog "puppy love" gekeken met Candace Cameron Bure en Victor Webster,het verhaal: Ben is een baseballspeler, die zoekt naar zijn weggelopen hond. wat hij niet weet, is dat zijn hond in het asiel terecht is gekomen en geadopteerd door een alleenstaande moeder en haar dochtertje Caitlin. als Ben zijn trouwe viervoeter eindelijk op het spoor komt, is er voor Caitlin geen denken aan om hem af te staan... op zich geen slechte film maar als je mr.Webster ken van de wat meer actie-rollen dan is deze rol een echte verrassing,een hele andere kant van de stoer bink,en ben er nog niet over uit of ik dit soort rollen bij hem vindt passen, maar dat is mijn persoonlijke mening. ergens tussen al het tv kijken door hadden we nog een klein probleempje waar we niet op zaten te wachten,me rolgordijn voor het achterraam storten naar beneden,door de leeftijd een pinnetje af gebroken,dat wordt dus kijken voor wat nieuws. zonder een rolgordijn hier aan de achterkant is niks,het is de zon-kant en de zon staat van s'ochtends tot s'avond bijna helemaal aan de achterkant dus iets wat dan dicht kan voor de zon maar het niet gelijk donker maakt zo als nu met de gordijnen zou wel prettig zijn. dat wordt dus shoppen voor wat nieuws. we beginnen dus weer beter te worden hier,ik ben weer bezig om de draad op te pakken van me routine, om te beginnen me weblog,en de rest gaat ook wel langzaam aan worden bij gewerkt. me dochter gaat morgen weer naar school (o ja schiet me te binnen, jullie krijgen nog nog wel een up date deze week over hoe de scan is afgelopen bij me dochter in het ziekenhuis). het is nog maar een weekje school en dan hebben ze hier herfstvakantie voor een weekje,misschien dat we dan wel even voor andere raam deco gaan kijken. ik krijg,als er geen verandering gebeuren, me beste vriendin uit Den Bosch die week over de vloer,heerlijk om weer even bij te kunnen kletsen en even elkaars problemen aan horen om die van je eigen even op zij te schuiven. er zijn dus weer genoeg dingen waar ik mee bezig ga zijn,vandaag neem ik het er nog even van,nog 5 afleveringen van the originals seizoen 1 om te kijken en dan hebben we ze allemaal gezien. kunnen we morgen weer de week starten zo als het hoort,kind naar school en moeder die weer met te veel dingen te gelijk bezig is, kortom: onnodige stress! lekker ouderwets gewoon bezig zijn ... hahaha ... ja dit klinkt precies zo als ik ben. me dochter zou zeggen: the witch is back for business! (die heks leg ik misschien nog wel eens uit). ja ik zit weer beter in me vel,voel me top en ben nu op de 12 dag van rookvrij zijn. we gaan lekker goed zo. dus rest mij nog een ding om te zeggen: tot het volgende blog ......

ziek zijn..

op dit moment heb ik even geen zin in alle sociale media en het weblog,ik voel me ziek en de bank is de best plaats waar ik op dit moment vertoef. met een kussen in me rug en een deken over me heen .... en de tv op netflix,ben nu maar begonnen om "the originals" te gaan kijken. iedere spier in me lijf voel ik en ik ben niet eens in een sportschool geweest of zo, dus ik denk dat de reuma ook een klein beetje mee werkt in me ziek zijn. zo dra ik me weer beter voel zien jullie wel weer een weblog verschijnen. fijne weekend en tot het volgende blog .....

gaat het me dan toch lukken?

als er iets is waar van wordt gezegd dat vrouwen goed kunnen is het multitasken. vandaag ben ik al aardig op weg met multitasken. in de keuken staat een wasmachine te rommelen,in een sopje staat wat afwas te weken en in tussen ben ik even gauw een weblogje uit me mouw aan het trekken,met nog een ander programma open staande omdat ik ook nog even tussendoor ben begonnen om de oude verhaaltjes over te typen op de computer,wat ik dus al zei: multitasken! ik ben lekker bezig vandaag kan ik wel zeggen en dat komt omdat ik al een weekje een geheimpje heb .... ik ben weer een poging begonnen om te stoppen met roken en ik heb me eerste week rookvrij achter de rug,met succes! ik begon die druk op me borst weer te voelen en ben toen eens langs gegaan bij de huisarts, toen ik zei dat met een eerdere poging om te stoppen met roken de druk minder voelde was zijn antwoord vrij duidelijk: opnieuw proberen! omdat de man me niet echt bang wilde maken maar wel even me er aan hielp herinneren hoe het met me pa is afgelopen,niet dat ik gelijk het zelfde ga krijgen of overkomen maar even om het in me achterhoofd te nemen,dus toch maar opnieuw proberen te stoppen met roken. me dochter is vrij nuchter er mee maar het idee dat ze mij kan verliezen net als opa maakt haar bang en is ook zeer stellig dat ik dan maar moet stoppen,en ze beloofd me nu meer te steunen en minder grapjes te maken. arme schat, ze heeft zo haar momenten dat je als moeder even niet weet wat je nou moet zeggen. ik kan dus alleen maar me best doen om het te laten slagen. de huisarts kon me helpen met pleisters of tabletten maar die hoef ik allemaal niet,een idee waar hij mee aan kwam is zo een elektrische sigaret. oké het blijft roken maar het schijnt minder schadelijk te zijn als de normale tabak. ik heb nog niks gekocht en probeer dit ook nog even uit te stellen om niet te zeggen dat ik er nooit een ga kopen. ik heb me deze week redelijk rustig gehouden hier over,niet luid verkondigen dat ik het weer eens probeer,nee,lekker op mezelf bezig zijn. de zolder staat aardig op zijn kop,en je heb in een eerder blog al kunnen lezen dat ik een pracht vondst heb gedaan voor mezelf. ik ben voorlopig wel even bezig om die verhalen te verwerken op me computer en ik heb er echt veel zin in om ze te gaan verwerken. en ik denk dat door dat ik mezelf nu bezig heb kunnen houden minder er bij na denk of ik wel of niet wil roken. oke,heb op deze dagen wel 2 rolletjes drop verwerkt maar oké dat vergeef ik mezelf dan wel weer even. het belangrijkste voor mij is dat ik die druk kwijt raak op me borstkas en die druk is al minder. me humeur is redelijk handelbaar,niet overdreven gek of zo maar ik probeer om die reden dan ook even bepaalde situatie's te vermijden. ik heb er wel een goed gevoel bij dit keer. maar ik ga nu even verder met multitasken, afwas opruimen,straks wasgoed ophangen en nog maar een verhaaltjes over typen of misschien verder met me ander verhaal,weer het nodig uitgezocht om te gaan verwerken .... weet je wat ik eerst ga doen? mezelf op een kopje koffie trakteren (haha .. nee,geen sigaretje). tot het volgende blog.....

up date: snapchat

sommige hebben het misschien gelezen en andere nog niet maar ik heb dus snapchat aan gemaakt. op verzoek van me dochter had ik dit aan gemaakt maar snap er niks van en zie ook het nut van het gebruik er van niet in. heb dus zelfs al een snap naar iemand gestuurd wat totaal niet te bedoeling was! het was maar een foto van de afwas die bedoeld was voor me dochter om even iets duidelijk te maken aan haar en niet voor hem die het nu mede had ontvangen(sorry). nee,ik geloof niet dat snapchat een succes wordt voor mij,ik heb hem nog wel staan in me app-lijst maar denk dat eind deze week het er wel uit zal verdwijnen. ik verwacht niet dat ik nu op eens een aantal meer volgers zal krijgen op snapchat die het me waard maken om het te houden. het was leuk geprobeerd maar nee,snapchat en ik is geen goede combinatie. ik hou het wel bij twitter,facebook,instagram. verder is er ook nog een google+ pagina en dat vindt ik wel meer dan genoeg. dus ik ben bang dat ik uit log op snapchat en de app ga verwijderen,tot vrijdag kijk ik het nog even aan maar de overlevingskans voor snapchat is 10%,niet erg veel dus. up-date 30 oktober 2015: in het weblog "weblog en snapchat te samen" lees je alles over de plannen met snapchat!

verloren spullen terug gevonden.

mensen zijn soms rare gewoonte wezens,als het op spullen aan komt dan. sommige kunnen moeilijk afstand doen van iets of zien er nog iets in waar ze later nog wat aan kunnen hebben. zo een type was me vader,zie blog over opruimen schuurtje ( zal rond 2013 oktober of november zijn). me dochter is ook wel zo een type maar is dan weer wel een combi van het type gooi maar weg want doe er toch niks meer mee,eerste bewaren en dan toch weg ermee. ik zelf ben het type opruimen die zooi,heb al genoeg rommel. en kom dan soms later tot de ontdekking dat ik iets te snel heb weg gegooid. de laatste 2 jaar ben ik in huis bezig geweest met woonkamer opknappen,me keuken,wc en de slaapkamer van me dochter. verder is de schuur uit geruimd met oude zooi en in huis zijn hier en daar ook wat spullen verdwenen die het bewaren niet meer waard waren. de zolder staat vol met dingen waar ik eigenlijk van roep: weg ermee! staat al jaren op de zolder en er wordt niks mee gedaan dus kan gewoon zo weg. toch doe je dat niet en ga je dozen open maken en kijken wat er in zit. de zolder moet er nu ook maar eens aan geloven en eens flink opgeruimd te worden. genoeg wat zo weg kan en vindt je dingen waar ik me over verbaas dat dat bewaard is,zo vond ik een complete administratie van de zaak die me ouders vroeg hadden. moet je ermee? die zaak zijn ze mee gestopt toen ik 2 jaar oud was of zo. nou ik ben nu 42 jaar dus reken maar uit hoe lang geleden het is. maar om zo lang die papierenzooi te bewaren,nee,kan gewoon weg,ga er nog niet eens verder door heen kijken. lig in een deuk van het lachen als ik op breinaalden nog een breiwerk van me moeder vindt,ma is al weer 30 jaar geleden overleden maar ik denk niet dat die sokken ooit nog worden af gebreid? door mij niet in ieder geval,ben niet zo een brei held. in een andere doos vind ik allemaal papieren, en hier wordt ik een beetje blij van. ik was er zo zeker van dat ik deze spullen toen ik bij me ex ben weg gehaald niet had mee genomen of dat er iets van was terug gegeven maar ik blijk ze dus wel te hebben.

schrijven is iets wat ik graag doe,en doe het ook me hele leven al zo een beetje. in een map die ik terug vindt zitten allemaal korte verhaaltjes die ik ooit heb geschreven,van die kort één pagina verhaaltjes,sommige zijn op rijm ander weer niet. maar ook verhaaltjes van 5 of 6 pagina's maar die je wel in een keer uit leest. deze zijn echt al oud, ik zie het omdat de verhaaltjes in het begin van de map nog met een typemachine zijn geschreven. kun je na gaan hoe lang geleden ik hier al mee ben begonnen. meer achter in zitten er die duidelijk op de computer zijn geschreven en uitgeprint. ik kan het bijna niet geloven maar deze vondst maakt me zo blij, als me dochter de map ziet en vraagt wat het is en ik haar zeg wat het is begint ze te lachen,ja ze kent de map ook nog en begint zonder verder in de map te kijken over dat ze nog weet dat ik haar zelf geschreven verhaaltjes en versjes voor las. de map wordt in gepikt en ze schuift er mee op schoot op de bank. vette pret bij het lezen van de versjes van opa zolder en zijn kat met de ziekte van kolder,en mevrouw blom blijkt ook nog steeds erg grappig te zijn. ik moet er wat mee doen zegt ze,dit is nog steeds grappige en de dingen waar je over hebt geschreven leeft nog steeds tegenwoordig. kinderen zullen er ook nu nog herkenning in zien. ze meent het duidelijk serieus. ik zal moeten beginnen om ze over te type naar de computer en ze veilig op slaan op een usb-stick. misschien dat er dingen tussen zitten die ik ooit op het weblog zal zetten,hoewel ik denkt dat het in Nederlands geschreven tekst op rijm vertaalt naar je eigen taal anders zal over komen. er zitten inderdaad wel dingen in die ik kan gebruiken,ik zou misschien nog nieuwe dingen erbij kunnen maken? misschien een leuk idee om van die korte één pagina verhaaltjes en versjes te schrijven voor een kinderboekje? met wat ik hier al heb en nog er bij kan schrijven zou het best kunnen. twee verschillende projecten voor een boek, daar waar ik al mee bezig was en dan dit er nog bij? hmm ... moet te doen zijn. en zo hebben we weer een werkje erbij gekregen, eerste zal ik het nodig moeten gaan over type en van daar uit zie ik wel weer verder. maar ik ben echt wel heel blij dat ik deze map het terug gevonden op de zolder. tot het volgende blog ......

last van me lijf

het is weekend! deze week had ik een paar vakantievriendjes om te verzorgen.

morgen de laatste dag,zal ze best missen. op die paar dagen zijn ze best vertrouwd met me. de dikke rode zal ik het meeste missen,knuffel-theemuts! onder in zijn 3 landschildpadden,1 mannetje en 2 vrouwtjes,dat mannetje was vandaag een beet agressief,probeerde de dames telkens te bijten. waarom dat weet ik ook niet zo maar de houding waar in ik hem zag toen ik binnen kwam zegt denk ik wel genoeg,man had een beetje zin denk ik(je snap het misschien al) maar de dames hebben denk ik hoofdpijn,die gingen er vandoor. eigenlijk had ik deze week zo een blue week,had eigenlijk nergens zin in maar er zijn altijd van die dingen die moet je gewoon doen. volgens mij is dit wat ze noemen een winterdip of zo? nee,dat is het eigenlijk ook niet zo,me lijf doet pijn,ik heb last van de reuma, er komt ander weer, ik voel het aan me lijf. en het voelt alles behalve prettig. mezelf kennende doe ik weer als of er niks is en ga zo veel mogelijk door met alles,tot op bepaalde hoogte dan,doe even niks meer dan dat nodig is. dit weekend is het vriendje van me dochter hier,en blijft ook logeren,aparte kamers en zeer zeker iedere een eigen bed! dus dan kan ik hun de hond laten uitlaten. na bijna 14 jaar al met reuma te lopen begint het nu vormen aan te nemen die ik liever niet had. me lijf begint duidelijk meer protest te leveren,het gewoon door gaan zit er niet meer in,me lijf geeft duidelijk aan dat ik de grens heb bereikt en ik ... ik hou me mond tegen me dochter en probeer toch door te gaan. maar die is niet dom en heeft het volgens mij wel door. de tuin is een steek punt voor ons beiden,we geven niet zo om tuinieren en toch was zij de gene die van de week mee ging helpen om de tuin winter klaar te maken,snoeien en onkruid verwijderen. zonder te vragen ging ze afwas opruimen en ze heeft deze week weer eens gekookt. ze zegt verder niks maar ik denk dat ze het wel door heeft. ik zeg verder ook niks,neem nog wat ontstekingsremmers in en hoop dat ik me snel wat beter voel. ik voel me 80 jaar in plaats van 42 en ik baal als een stekker! zelf met het type van dit blog merk ik dat me vingers niet echt mee werken,het begint pijn te doen. ik denk dat ik mezelf maar eens op een lekker warm douch ga trakteren,misschien dat me spieren dan wat ontspannen en dan lekker onder uit op de bank,proberen om me boek vast te houden en wat lezen. me lijf voelt oud en nee,ik kan dit nog niet accepteren. misschien toch maar weer een afspraak regel bij de reumatoloog en weer een testje doen hoever me reuma gevorderd is. tot het volgende blog ....

vriendschapverzoeken facebook

oke het gaat lekker op het moment met het weblog,en iedereen bedankt voor het volgen en lezen van me weblog. ik ben er blij mee en ga nog vrolijk verder met schrijven,hoewel me boek even voor dood ligt,writers block! maar dat komt wel goed,ben nu even bezig met een andere stuk wat ik er in wilde hebben en met wat knip en plakwerk zetten we dat er dan tussen op het juiste moment. echter merk ik de laatste tijd ook wat anders,ik heb verschillende verwijzingen staan naar twitter of instagram. ook facebook is er een waar je me weblog kan terug vinden maar ik zie ook op mijn persoonlijke facebook pagina verzoeken verschijnen. dat kan is op zich ook niet zo erg. zeg het wel vaker ik sta altijd wel open voor nieuwe vriendschappen maar deze verzoeken heb allemaal een paar dingen gemeen die ik niet vertrouw. het zijn altijd mannen,alleenstaande,net gescheiden/relatie gebroken of de vrouw is overleden, met of zonder kinderen,oke kan allemaal. de omslagfoto is vaak iets wat je persoonlijk aanspreekt, iets wat je leuk vindt,een hobby die jij ook hebt of zo. sommige proberen met foto's van zichzelf in uniform indruk te maken,foto's van gebieden waar iemand als militair was of is maar het meest opvallende is toch wel dat in hun lijst vrienden alleen maar vrouwen staan of juist nog helemaal niemand. oke als je net facebook hebt loopt dat nog niet zo vlot maar je zou verwachten dat je toch wel wat familie en vrienden hebt,daar ga je toch als eerste naar opzoek,lijkt mij. en dat er dan alleen vrouwen als vrienden in je lijst staan geeft mij nou niet echt een prettige gevoel. nee dit soort profielen vertrouw ik dan niet zo en zal ze ook niet aannemen om toe te voegen aan me vriendenlijst. al die sociale media dingen zijn wel leuk (behalve snapchat,daar snap ik echt niks van), maar je moet er ook wel mee uitkijken. iemand kan gemakkelijk een foto van internet afplukken als profiel foto en zich een hele andere naam geven en op deze manier de boel flink loopt te bedonderen.je hebt erbij die geven zich uit voor een of andere bekende persoon,als of ik geloof dat zo iemand mij interessant vind. nee,ik kijk er wel mee uit,je hoort op tv dingen en je leest er ook wel eens over in de krant of op internet. ben als moeder altijd nog blij dat me dochter me soms vraagt of ik iemand waar ze een verzoek van heeft kent,ken ik de persoon is het niet zo erg maar ken ik die ook niet worden de verzoeken altijd nog door haar verwijderd. maakt je toch weer een beetje trots dat je haar wijs genoeg hebt gekregen op dat punt. nee,ik trap niet in zulke profielen en zal de verzoeken verwijderen. wees jezelf en wees open en eerlijk over wie je bent en wat je bedoeling is,ik heb er genoeg in me lijst die er zijn omdat we de zelfde spelletjes spelen via facebook en zo elkaar in het spel verder helpen. ik accepteer nooit zo maar zonder eerst een profiel te bekijken,en bij dit soort profielen gaan me alarmbellen af! leuk geprobeerd maar bij mij ben je aan het verkeerde adres,soms is met een blik wel duidelijk waar zulke types op uit zijn en daar werk ik niet aan mee. yup,ik ben single maar zo wanhopig ben ik nou ook weer niet. het blijft gewoon uitkijken wat je op internet doet,een oplichter heeft je snel gevonden en als je zelf niet een beetje na checkt ben je voor je het weet het haasje met oplichterij. tot het volgende blog.....

snapchat

ik beschouw mezelf als een redelijk meegaand persoon als het gaat om sociale media gebruiken,tot op bepaalde hoogte trek ik wel een grens en ik denk dat ik de grens nu wel heb gevonden. snapchat! wat moet ik er nou mee? me dochter kwam met het idee, 'maak snapchat aan mama'. nou oke,ik snapchat dowloaden en aan de slag er mee,tenminste ik probeer er mee aan de slag te gaan. (onder de naam scoozie73 weer te vinden)

wat een ongelooflijke k** app is dit zeg! ik snap er nog niet veel van en zie ook het nut er nog niet van in om deze aan te houden als een aanvulling voor me weblog. leuk geprobeerd van me dochter maar om nou even een filmpje te maken over wat het weblog nu weer heeft zie ik niet zo zitten,ik hoef niet zo nodig met me hoofd in beeld, daarom is een weblog schrijven meer mijn ding dan vloggen. ik ben het type ik maak liever de foto's en film wel maar ik hoef er zelf niet zo nodig op. dat ik me weblog zoveel probeer te promoten wil niet zeggen dat mijn persoontje ook zo vol in de aandacht wil. best lastig als je een boek aan het schrijven bent,je wil dit toch uit gaan laten geven en dan kan je als het aan slaat aandacht gaan verwachten. had ik nog niet eerder bij stil gestaan om eerlijk te zijn.(oeps) voor nu ben ik er nog niet over eens of ik dit snapchat wel wil houden. misschien dat ik het door ga krijgen of omdat mensen me gaan volgen maar ik ben er nog niet over uit of dit wel iets voor mij is. twitter,instagram en facebook zijn prima voor mij dus ik kijk het nog even aan wat ik er mee wil en wat ik er mee kan doen, maar ik beloof nog niks. tot het volgende blog .....

vakantie vriendjes

klinkt misschien wel spannend de titel van dit blog maar het is niet wat je misschien denkt waar het over gaat. ik heb deze week vakantie vriendjes om te verzorgen,de eigenaren,vrienden van mij, zijn op vakantie en ik ben gevraagd om ze te verzorgen. geen probleem,ze staan voor mij ook klaar als ik hulpen nodig heb. dus me route deze week is wat aangepast. vandaag al helemaal,na me dochter aan school te hebben gedropt,door naar de supermarkt,ik moet paksoi hebben voor de landschildpadden. als we dat hebben ga ik door naar het dorp waar ik woon maar eerst dus even een tussenstop. bij het binnen komen wordt ik al begroet door een dikke,rode kater,zal me ook blijven volgen tot ik even ga zitten en hij op schoot kan kruipen om even lekker geknuffeld te worden. een andere wit/rode wil wel een aai maar vind het verder wel best. eerst maar even de bakjes voor de katten vullen en het drink water verversen. de kleine grijze kat loopt me uit te dagen,niet dat ik me er wat van aan trek. bij het schoonmaken van de kattenbakken zit ze op afstaan me aan te kijken,sluipt langzaam dichter bij en springt vlak voor me neus langs me heen. rare beest,doet me niks hoor,ik ga gewoon verder met me werkje. van de kat krijg ik een blik als of ze wil zeggen 'je bent saai', ik hoor een kattenluik rammelen en de dikke rode kat komt er aan,nu even nog niet heb nog wat andere dingen om te doen. in twee verschillende bakken zitten waterschildpadden,deze krijgen vandaag voer,als ik de klep van de bakken op doen zijn de "happy feets' van de beestjes al vrolijk aan het trappelen. veel geplons is het antwoord op hun eten,proberen je maal zo snel mogelijk binnen te krijgen. op de grond staat nog een grote bak waar landschildpadden in zitten,toen ik binnen kwam met de paksoi rekte de ene zijn nek al flink uit,een paar van de blaadjes van de paksoi haal ik er af en doe deze in de bak bij de schildpadden,zo en dat was me laatste ding hier voor vandaag. o nee,toch niet,de dikke rode kat zit op de leuning van de bank, boven op me jas. duidelijk dat ik niet weg kom voor hij zijn knuffel heeft gehad. na een rondje of ik alles heb gehad en de keuken netjes achter heb gelaten laat ik me neer gaan op de bank,me kont heeft de bank amper aangeraakt of de rode kat zit al bij me,even lekker knuffel dan,duidelijk zichtbaar geniet hij van deze verwennerij. duik plots de grijze kat naast me op, een dringende blik kijkt me aan, oke wil je ook? geen probleem,dus even lekker op d'r kop krabbelen,even gaan de ogen dicht en dan springt ze weer weg, duidelijk dat ze er al genoeg van heeft. nog een laatste aai bij de dikke rode en nu ben ik er echt van tussen. morgen ben ik er weer,na de deur op slot te hebben gedraaid ga ik richting me auto,heb thuis ook nog wat beestjes die vast hun eten willen hebben. als ik thuis ben,zijn die al aan snuffelen, ze ruiken duidelijk dat ik bij andere ben geweest,ja het is goed met jullie,me vakantie vriendjes willen net als jullie ook eten en drinken en een knuffel kan ook geen kwaad. me overloop-naar-ander-katten is me snel vergeven als ik hun bak vul met brokken. nou gaat gezellig worden als ik deze behandeling de rest van de week krijg van me eigen katten. tot het volgende blog ....

dierendag 2015

dierendag is een dag die wereldwijd op de kalender staat als een dag waarop extra aandacht wordt besteed aan de dieren. dierendag valt jaarlijks op 4 oktober. met het vieren van deze dag wil men mensen laten weten dat dieren rechten hebben en dat zij beschermd moeten worden. de hond krijgt een lekker bot, de kat een speeltje en voor de eendjes in het park is er brood. de cavia mag mee naar school… bij wijze van spreken dan want dierendag is vandaag en het is zondag. oktober is ook de sterfdag van Sint-Franciscus van Assisi (1181/82 - 1226). deze heilige bekommerde zich om het lot van melaatsen, zwervers en andere armen, maar ook van planten en dieren. en een nauwe verbondenheid met God had. Franciscus groeit op in een welvarend milieu. hij werkt bij zijn vader in de winkel, die lakenkoophandelaar is maar het bevalt hem niet. hij wilde iets anders met zijn leven, maar wat? uiteindelijk is hij een zwervend bestaan gaan leiden. hij trok rond, met niets anders aan dan een ruwharige pij, bijeengebonden met een touw. hij vertelt iedereen over het leven en lijden van Christus. velen zullen hem volgen. Franciscus werdt de leider van een nieuwe orde: de orde van franciscanen of minderbroeders. dieren waren voor Franciscus zijn broeders, zijn vrienden. er zijn verschillende verhalen over bekend waaruit die liefde blijkt. een legende vertelt over het stadje Gubbio, waar hij een wilde wolf temde. een andere legende gaat over zijn vogelpreek: als de mensen niet naar hem willen luisteren, vertelt hij de vogels over zijn liefde voor God. nu kennen de meeste mensen hem vooral van zijn liefde voor de natuur. in de twintigste eeuw ontstaat er een sterke opleving in de belangstelling voor Franciscus als dierenvriend. tijdens een internationaal congres van de dierenbescherming in 1929 wordt zijn sterfdag uitgeroepen tot wereld-dierendag. Ilse Winter uit Brno in Tsjechië schreef in mei 1927 een brief aan Margaret Ford in Londen, waarin ze voorstelde om één dag per jaar speciaal aan de dieren te denken. Ford was voorzitster van de wereldvereniging van de dierenbescherming. zij vond het een prachtig idee en de beide dames kwamen overeen dat de feestdag, waarop de Katholieke Kerk Franciscus steeds herdenkt, een goede datum voor zo'n dierendag zou zijn. Tijdens het internationaal congres van verenigingen voor de bescherming van dieren in 1929 in Wenen werd 4 oktober uitgeroepen tot werelddierendag. de eerste dierendag was op 4 oktober 1930. sinds de jaren zestig grijpt men deze datum steeds meer aan voor het dierenrechtenactivisme. ook werden meer activiteiten ontwikkeld om met name de kinderen hierbij te betrekken. natuurlijk denken we allemaal er anders over,ik ben geen uitzondering. erg leuk dat ze dit zo bedacht hebben maar ik zie het meer als een onderneming waarbij de winkeliers je geld proberen af te kloppen met leuke goodies-pakketten voor je huisdier. ik ben altijd al goed voor me 4 katten en me hond,ze krijgen hier iedere dag wel een extra snack,staat gewoon standaard op het voermenu! knuffelen doen we ook iedere dag dus nee echt mee doen in dierendag doe ik eigenlijk niet. maar het kan zeker geen kwaad om onder de aandacht te brengen dat we genoeg zien op de sociale media's van dierenleed. hoe sommige mensen met hun dieren om gaan,daar springen bij mij de tranen van in me ogen. gewoon verschrikkelijk wat je soms ziet. ik neem nog even een van mijn kat bij me om lekker te knuffelen en wens ieder een fijne dag, met of zonder huisdier,maar wees goed voor je beestje want de liefde die je krijg van hem of haar is onvoorwaardelijk. tot het volgende blog....

nachtmerrie

soms heb je van die dingen dat je je zelf afvraagt of het ooit stopt. ze houden wel op en als je denkt die fase voorbij te zijn begint het weer. sinds het overlijden van mij vader heb ik een soort van herbeleven moment. ik droom dus over de dag dat ik mijn vader dood heb gevonden op zijn bed,het begint dan met die ochtend dat ik wakker werd met een gevoel als of iets me wakker maakt om te waarschuwen dat er iets niet goed was,dat was toen zo rond 6 uur s'ochtends,ik ben er niet uit gegaan omdat ik niet echt een aanleiding had dat er ook iets zou zijn. de avond er voor leek als nog gezien de omstandigheden goed. toch blijven draaien en uiteindelijk me bed uit gegaan. maar niet gelijk gaan kijken bij me pa. die sliep in de woonkamer op een bed omdat hij de kracht er niet meer voor had de trap op te gaan naar boven. hond uit gelaten en nog wat rommelen in de keuken en koffie gemaakt voor mezelf. omdat de asbak in de woonkamer stond en ik zin had in een sigaret ben ik zachtjes naar binnen gegaan om de asbak te pakken. en met het beeld wat ik toen zag wordt ik dan wakker. en de tijd is dan vaak even na 06.00,de tijd dat ik toen ook wakker werd met dat gevoel. het is nu 2 jaar na het overlijden en ik kan maar niet los komen van deze nachtmerrie. ik slaap naar zeggen van me dochter erg onrustig. niet altijd maar vaak wel,ik schijn ook te praten in me slaap. ze heeft me regelmatig horen zeggen in me slaap dat ik hem zo mis,ik schijn zelf soms te huilen in me slaap. sterker nog ze heeft soms het idee dat ik een gesprek voer met hem in me slaap,dan geeft ik antwoorden als 'zal er aan denken pa' of 'komt wel goed pa'. ze maakt zich zorgen,ik zie het aan haar gezicht. ik zelf maak me ook wel zorgen,kan ik dit ooit echt los laten? het is 2 jaar geleden,ik heb in huis dingen veranderd met mijn eigen stempel er op. ik heb van ons huis mijn huis gemaakt en toch lijk ik niet los te komen van alles. ik heb de afgelopen 2 jaar veel over me heen gekregen en heb het allemaal overwonnen maar ik zou 5 jaar van me eigen leven geven voor nog een keer samen te zijn met hem,even praten en zijn advies horen over hoe ik iets zou moeten doen. machteloos en totaal kansloos,weet ik. en ik ben niet de enige die in het leven staat zo als ik,ik moet alles alleen doen en zo zijn er wel meer. maar soms is het toch fijn als iemand je een knuffel geeft of dat schouderklopje en even tegen je zeg 'het komt wel goed'. soms verlang je naar die ene persoon waar je je leven mee deelt,die ene die speciaal is voor mij,die je door dit soort moment heen sleept. god geeft je wat je kan dragen zeggen ze,nou dan denk hij zeker dat ik wel heel veel aan kan als ik kijk naar wat me pad heeft gekruist. ik heb het gered,ik ben er nog steeds maar al lijk ik hard van buiten,binnen in me zit nog steeds die pijn en verdriet wat ik wel wil los laten maar me niet echt schijnt te lukken. ik geef me zwakte eerlijk toe. je kan aan de buitenkant niet zien wat een mens bezig houdt maar vast en zeker dat ik mensen tegenkom die net als ik een last mee dragen op hun ziel en al lijken ze vrolijk of sterk,het kan een beeld wezen wat ze je willen geven om niet zwak te zijn. maar wat vanbinnen in leeft zien we niet en als we de moeiten zouden nemen wat minder egoïstisch zouden zijn en wat meer respect en begrip voor ander zouden tonen zou de wereld misschien wat meer vredevol kunnen zijn. dat geld niet alleen voor mensen zo als mij maar denk ook eens aan die alleenstaande oude buurman of buurvrouw. een luisterend oor kan zo veel betekenen voor iemand. helaas is dit hoopvol denken want veranderen doet het nooit. tot het volgende blog....

mensen en hun uiterlijk

als je op verschillende sociale media rond neust zie je wel eens ding staan dat je eigenlijk alleen maar één reactie heb: what the f***! ik zal mezelf daar ook wel schuldig aan maken,niet iedereen zal dingen die ik post leuk vinden of de humor die ik er in zie ook zien. maar ik mag aan nemen dat het ieder vrije is in de keus om te doen wat hij/zij wil? een van die vragen die ik deze ochtend las was: Can anyone explain the fullface of make up at the gym? Is it warpaint and they're going to battle? met dank aan Victor Webster, een zeer goeie vraag waar we allemaal verschillend over zullen denken en onze mening misschien over zullen geven. moet eerlijk bekennen dat ik soms vrouwen zie lopen dat ik denk: mens,het is een gezicht geen kleurboek! sommige kunnen zich erg uit leven op hun kleurvermogen en ik kan nou niet zeggen dat ik dat soms een goeie opknap-beurt kan noemen. op de vraag die hij stelde moest ik wel lachen,ja waarom eigenlijk? zie het nut er ook niet van in,je zweet je rot en je gaat douchen,is die make-up er toch van af? zo zou ik denken. of door het zweten krijg je van die uitloper op je gezicht wat er niet uitziet maar voor een andere misschien wel erg lach wekkend kan zijn. zo zijn er nog wel meer momenten dat ik me af vraag waarom heb je make-up op je gezicht? zo als wanneer je gaat zwemmen of je eigen helemaal op doffen omdat je wilde plannen hebt met je vent die avond(sex),lijkt mij dat die make-up wel eens een andere kleurtje kan geven aan die persoon waar je mee samen bent( hangt er van af hoe dicht de laag make-up er op zit en hoe wild je bent). en zo een gymzaal is ook zo een plek waar overdreven veel make-up niet echt op zijn plaats is. of,wat ik ook al eens heb mee gemaakt,op een begrafenis,sober gekleed en dan een gezicht als het kleurboek van een kleuter,ook zeer ongepast. misschien ben ik er te nuchter voor, make-up kan iemand er heel anders doen uit zien dan dat ze eigenlijk zijn. je schrikt je soms dood als je ze dan ziet zonder make-up. nee,ik ben er niet tegen dat iemand make-up gebruikt maar soms kan je het ook overdrijven. ik zelf ben niet zo van de make-up,wat je ziet is wat het is en ja,ik wil soms als ik op stap ga ook wel een beetje make-up gebruiken. oogpotlood of wat oogschaduw in lichte kleuren maar daar trek ik dan ook me grens al bij. in me tienerjaren was ik wel wat anders,zwarte kleding,en zwarte make-up, je kent dat type vast wel. ik kan me goed herinneren dat me vader,als hij me dan zo zag de opmerking maakte: "zo ga je op oorlogspad?,je hebt je oorlogskleuren weer op". nu achter af moet ik er zelf wel om lachen,ja waarom deed ik dat zo? geen idee om eerlijk te zijn. in de loop der jaren is me make-up gebruik erg afgenomen,gewoon puur natuur. dit is wie ik ben en ik ben misschien geen knapperd maar me karakter is eerlijk en betrouwbaar. wie me echt wil leren kennen wil heus wel verder kijken dan alleen hoe me hoofd er uit ziet en op wat voor lichaam dat staat. iemand kan mooi zijn maar dat zeg nog niks over hoe de binnenkant is,die is misschien wel zeer slecht(dit geld trouwens ook voor mannen). een gezicht geeft de eerste indruk maar om te weten wie iemand echt is zal je hem of haar moeten leren kennen,dan pas weet je met wie je te maken hebt en of die gene echt zo leuk is als dat je dacht. en laat ik er dan maar gelijk even aan toevoegen dat mensen die wat meer 'vullig' hebben net zo goed prachtige mensen zijn! smaken verschillen,wat de ene mooi vindt zal een ander weer lelijk vinden. ik sta ten alle tijd er voor open mensen een kans te geven om hun ware ik te tonen,en of je nou een knap gezicht heb of juist niet,misschien een lichaam als een fotomodel/bodybuilder of kabouter plop, als je mij echt wil leren kennen zo als ik ben, doen ik het zelfde terug voor jouw. maar ik zal me zelf nooit veranderen tot iets wat iemand liever bij mij zou zien,voor niemand! eigenlijk zouden we eens moeten stoppen met dat beoordelen op uiterlijk en gewoon het respect op brengen voor elkaar hoe we zijn. tot het volgende blog....