en toch weer een erbij!

toen we het drama met onze sam achter de rug hadden(zie blog r.i.p sam) had ik me voor genomen het zo te houden en niet meer aan een andere kat te beginnen. ben ik daar toch mooi even mee van me voetstuk gevallen! mensen hier op het dorp hadden lieve katjes...me dochter was op slag verliefd. wie niet als je van die schattige kleine beestjes ziet? oke,ja..ik vond ze ook wel leuk. toch gaf ik bij me dochter te kennen eigenlijk niet weer een andere beestje erbij te willen doen. ja,ze snapte het wel maar ... leuk voor rambo...die was zijn maatje kwijt en misschien dat hij dan een nieuwe maatje kon maken met een nieuw katje. mmm..oke ze had een punt..het zou kunnen. doorslag was dat ze zelf zou betalen en als ze (ooit) de deur uit gaat het beestje en ook rambo mee ging nemen. net als wat opa met mij vroeger had afgesproken. sta je als moeder toch even met een mond vol...ja ze had wel een punt...en ze zou dan toch de kans moeten krijgen omdat ook waar te kunnen maken. je voelt de bui al komen..yup..moeder gaat van haar voornemen af. en die avond loopt er een klein zwart katertje in huis. de twee katten dino en purk kijken er niet echt naar om en de kleine die de naam frodo heeft gekregen kijkt ook niet naar hun om. rambo is wat minder blij...o nee,gaat dit niet werken,ziet hij het niet zitten met zo een kleintje erbij? vanbinnen kan ik me wel voor me kop slaan! waarom niet bij me voornemen gebleven? me dochter is wel in de zevende hemel en het beestje schijnt haar ook wel te zien zitten,waar zij gaat volgt het beestje.

rambo is minder van het beestje onder de indruk. 2 dagen is het grommen en brommen op het kleintje. ik heb een fout gemaakt met deze keus denk ik bij mezelf. maar dan vrijdag ... ik zie rambo voorbij scheuren...gevolgd door het kleine zwarte ding...euh? krijg nou wat! ze zijn aan het spelen! als de kleine zich op een wc-rol stort kijkt rambo toen met een blik van "hallo,wij waren aan het spelen". een tikje op de kop van frodo volgd en ja hoor daar gaan ze weer .... als een speer schieten ze de trap op en met veel kabaal komen ze de trap weer af. phfff..opluchting. het ijs is gebroken. nou en goed ook,het ochtend ritme is even eten en drinken en dan de gym.. elkaar achter aan vliegen. soms is rambo iets te hard en hoor je frodo piepen maar hij is echt niet bang...springt er boven op en trekt aan zijn oor. en dan worden ze weer afgeschoten. voldaan glimlacht me dochter,met een gezichtsuitdrukking van "ik had gelijk,hij had een nieuw maatje nodig". purk en dino vinden het best,frodo laten hun met rust en rambo laat nu hun met rust. er is balans,rambo heeft een speelmaatje en de andere twee kunnen in rust slapen. en frodo...komt wel even kijken bij ze,krijgt een lik en is weer weg...rambo uitdagen. de hond..die boeit het niet,zo lang ze haar maar met rust laten. oke,ik ben nog steeds een beetje slap geweest in me voornemen geen kat er meer bij maar als ik dan rambo en frodo bezig zie is het ook wel weer goed geweest. het is nu echt wel streep er onder,geen hond meer als onze van nu komt te overlijden,als er wat met purk of dino gebeurd ook niet en gaat me dochter ooit het huis uit: rambo en frodo mee nemen! ik wordt er niet jonger op en ik moet echt rekening gaan houden met me medische beperkingen,ik heb reuma en zware botontkalking,voor nu gaat het goed maar het gaat er niet beter op worden en dan moet ik echt met mezelf rekening houden dat er een dag komt dat ik het minder goed kan. dan is een hond uitlaten een last voor mezelf en ik wil niet afhankelijk worden van iemand die dat voor me doet. dus:de grens is nu echt getrokken. tot het volgende blog.....