de kop is er af...

zo de eerste week van 2014 zit er bijna al weer op. de vakantie is ook klaar,maandag mag me dochter weer naar school. wordt spannend,de uitslag van de cito toetsen,rond gaan kijken op scholen,hoewel ze al weet waar ze naar toe wil. afscheid van de basisschool en naar een middelbare school. ze ziet er niet tegen op maar een beetje eng vind ze het toch wel. internet wordt druk af gezocht,wat heb ik nou nodig voor spullen. en het enige wat ik denk:dit gaat heel veel kosten? ben dan ook maar begonnen om wat te gaan sparen. dan nog zal er genoeg te betalen zijn maar dan heb ik alvast iet achter de hand. je kind wordt groot. het gaat hard. moeilijk? nee,zo is het leven. het gaat zo als het hoort. wel denk ik veel aan me vader,ik mis heb nog steeds heel erg. ik ben dan ook tot een conclusie gekomen,we wist dat hij aan de kanker zou overlijden,er was niks meer wat ze konden doen. maar om zo snel al afscheid te moeten nemen,dat is me iets te vlug gegaan. ik ben blij dat hem veel leed is bespaard maar ik was nog niet klaar om zonder hem te moeten. dit afscheid was te snel,sneller dan we hadden verwacht. we hadden nog zo veel te regelen en te bespreken en dat hebben we niet af kunnen maken. en nu zit ik met de boel om te regelen maar hij kan zijn verhaal niet meer doen zo dat er duidelijkheid is. vechten voor iets wat je nodig heb,diep in me zelf voel ik dat het goed komt. maar een ding staat vast: ik zal keihard terug slaan! en iedere poot die ik kan breken zal ik doen om er zelf beter en sterker uit te komen. dan zal ik ze laten vallen! want met mensen die me zo behandelen wil ik geen samenwerking,die verdienen aan mij geen minuut langer. dan hebben ze wat ze zo graag willen maar ik ben weg,en ik zal echt geen positieve mening over hun uiten. dit jaar zal ik ze laten zien wie ik ben en ik laat niet met me voeten spelen! en intussen leef ik me eigen leven,samen met me dochter,zo als we altijd deden alleen nu met zijn twee. tot het volgende blog.....