biddag en dankdag

Biddag voor Gewas en Arbeid en Dankdag voor Gewas en Arbeid zijn twee gedenkdagen in het protestantisme in Nederland waarin er speciaal gebeden (in het voorjaar) en gedankt (in het najaar) wordt voor de oogst en het werk.
Het gebruik om in moeilijke tijden een aparte bededag te houden, zou ontstaan zijn in de Middeleeuwen. Er waren toen vaste bededagen,[1] zoals de quatertemperdagen en de kruisdagen. Daarbij ging het vooral om omstandigheden op seculier terrein: oorlog, honger en rampen. Na de reformatie in de 16e eeuw, toen grote delen van Nederland het katholicisme voor het protestantisme verruilden, werd het houden van bededagen door de reformatorische kerken overgenomen. In 1578 werd er door de Synode van Dordrecht bepaald dat er tijdens oorlog en andere rampen massaal gebeden en gedankt moest worden.[2] Wanneer er vervolgens een bid- of dankdag nodig was, werd dit door de landelijke of provinciale overheden uitgeschreven.

Op de tweede woensdag van maart wordt biddag voor gewas en arbeid genoemd. Dankdag wordt gehouden op de eerste woensdag van november, met uitzondering van Zeeland waar deze wordt gehouden op de laatste woensdag van november. Lokaal kunnen er afwijkende data zijn.
In de gemeente Tholen is biddag op de laatste woensdag van februari en dankdag op de derde woensdag van november.
Dit is vooral zo gekomen onder druk van de boeren,die zouden het in maart te druk hebben met het zaaien van de oogst.
Op beide dagen zijn vrijwel alle winkels, bedrijven, scholen en gemeentelijke instellingen gesloten, als of het zondagen zijn.
In de loop der jaren is hier wel verandering in gekomen.
De status van "vrije dag" hebben bid- en dankdag vrijwel overal in Nederland verloren.
Het is aan de winkeliers zelf wel of niet open te zijn met deze dagen,uit respect voor de mensen kiezen die er dan wel voor dicht te blijfen. bedrijven werken gewoon door,vrij zijn kost je dan een snipperdag en de openbare scholen hebben gewoon school,de christelijke scholen zijn dicht maar moeten deze vrije dag dan compenseren door een dag minder vakantie ergens af te sprokkelen.
In Urk bestaan een dankdag en biddag voor de visserij, die op respectievelijk 31 december en de tweede woensdag van februari worden gehouden. Deze traditie ontstond rond het begin van de 20e eeuw.

Persoonlijk heb ik er niks meer maar ik ben ook geen kerkgangers-type.
Wel met respect naar hen die wel gaan,het is ieder zijn eigen keuze en ik kies er voor het niet te doen.
Eerlijk gezegt vindt ik het ook wel een schijnheilig gedrag wat je ziet met biddag of dankdag.
Winkel hier zijn dan gesloten maar je ziet de mensen van hier dan wel winkelen in Steenbergen of Bergen op zoom.
maar goed dat is ieder zijn eigen keuze maar daarom mag ik dan toch wel me eigen mening er over hebben?
zo niet dan heb ik het toch gedaan!

tot het volgende blog.....