vlambaar als een vat kerosine

ik heb soms van die momenten dat ik voor mezelf helemaal door het lint ga.
ontsteek in een hevige woede en niet te stoppen.
zo ook gisteren met een staartje naar deze ochtend toe.

de laatste weken loopt het allemaal niet echt lekker.
na lang en veel nagedacht te hebben de afgelopen weken,waarbij ook nog eens de nodige dingen tegen me gezegt zijn.
en eigelijk de afgelopen 6 jaar me voorbij zien flitsten.
werdt ik zo vlambaar als een vat kerosine gisteren.
ik werdt echt bloedlink van woede,klotezooi ook allemaal!
in een razend tempo had ik dingen opgepakt en weggewerkt.

na een vrij onrustige nacht stond ik vanochtend op het punt om de weggewerkte dingen voorgoed weg te werken toen me vader iets zei.
fout! vader of niet,hij heeft ook zijn fouten.
kort om: ik gaf hem de volle laag van mijn woede.
kon me ook echt ff helemaal niks meer schelen.
eens even goed zeggen wat je van alles vindt zou moeten opluchten.
niet dus,ben er alleen nog maar bozer geworden.

fouten toe geven is iets wat de mens moeilijk kan,ik wil best toegeven fouten te hebben gemaakt als andere dat dan ook is zouden doen?
dan was me woede misschien minder groot.
ik ben een wandelende bom van allemaal emoties.
zo vlambaar als een vat kerosine!
en het vuurtje noemen ze haat.

tot het volgende blog....