Hallo en welkom bij een nieuwe postcrossing.
En het is bijna niet te geloven, maar afgelopen week was er weer meerdere keren post van postcrossing.
Maar helaas moet ik ook zeggen dat er één kaart is die kwijt lijkt te zijn.
Het gaat om een kaart met het ID: US-11191421. (De kaart staat nog steeds in de post app vermeld om te bezorgen)
Ik ga deze kaart ver ook niet registreren, ik heb hem niet ontvangen en ik registreer alleen kaarten die ik ook werkelijk heb gekregen.
Ik heb contact gehad met Post.NL en ze bieden hun excuses wel aan maar dat verandert niet het feit dat ik voor de zoveelste keer post kwijt ben.
Ik heb al een klein vermoeden waar de fout zit, mijn adres is een straat, maar dezelfde naam wordt ook gebruikt bij het plein hier schuin tegenover de flat waar ik woon. Het verschil zit in het einde: straat en plein.
En omdat ik ook weleens post krijgt van dat adres denk ik dat ze daar post van mij hebben gehad. Maar als ze die niet terug posten of hier in de brievenbus stoppen, ben ik dus wel mooi mijn post kwijt.
Het is dus weer lekker geregeld en Post.Nl komt niet verder dan een excuses voor het ongemak.
Nou, laten we maar doorgaan met de post die ik WEL heb gekregen.
Deze kaart kwam afgelopen week als eerst binnen.
En de kaart komt uit Frankrijk, na een reis te hebben gemaakt van 315 km in 11 dagen.
En ik moet eerlijk zeggen dat de afzenster toch wel heel stoer is. Ze is bijna 7 jaar en doet nu al mee aan postcrossing.
Ik denk dat ze tot een van de jongste deelnemers behoort in de postcrossing-familie.
Met hulp van haar moeder doet ze mee aan postcrossing.
Ze houdt van dieren, katten, dolfijnen, paarden en vossen. Maar eenhoorns en draken zijn vooral leuk.
Verder geniet ze van schermen en theater, en ze droomt graag over magische wezens en verzint leuke verhalen met haar vader en moeder.
Ik ben zeker blij met deze kaart, ik hou ook van katten.
Ik heb er zelf 3 en die hebben elke maand hun eigen blog: kattenstreken.
Ik vind het echt super leuk en hoop dat ze heel veel leuke kaarten mag ontvangen.
Deze kaart werd ook bezorgd, een kaart uit Zwitserland met een reisafstand van 632 km in 14 dagen.
De afzendster schreef dat het 1 maart was en dat de lente niet lang meer op zich laat wachten. En ze ook niet kan wachten tot het weer beter wordt, de vogels er weer zijn en de bloemen weer gaan groeien.
Ik denk dat veel mensen dat zelfde wel hebben, tijd om de winter achter ons te laten en te genieten van zonnige dagen.
Liever niet te warm, want dat is ook niks. Dan is het weer te warm om iets te doen.
In Nederland hebben we al een paar mooie zonnige dagen gehad en daar hebben mijn katten van kunnen genieten door op het balkon van de zon te genieten.
De afzendster werkt als treinconducteur en woont op het platteland in Zwitserland.
En postcrossing is een heerlijk manier voor haar om de wereld te ontdekken met ansichtkaarten.
De Bodensee-Toggenburg-Bahn was een spoorwegonderneming in oostelijk Zwitserland. (Ja ik heb het even opgezocht via Google)
Maar ik vind het zeker een leuke kaart, en zoals ze zelf ook al zegt: we ontdekken de wereld via ansichtkaarten.
Dan zijn er van mijn kant nog wat kaarten onderweg en een daarvan heeft zijn bestemming bereikt.
Dat gaat om de kaart uit postcrossing 424, een kaart naar Servië en deze heeft na een reisje van 1291 km zijn bestemming bereikt in 14 dagen.
Gaan we door met de kaart die ik deze week verstuur en hoe toevallig wil je het hebben?
Want deze kaart gaat naar Zwitserland en zal een reisje maken van 653 km voor het zijn bestemming heeft bereikt.
De ontvangster van deze kaart is gepensioneerd en woont met mijn man in een oud huis in het Oosten van Zwitserland, vlakbij de Oostenrijkse grens.
En ze geniet van haar vrije tijd.
Ze houdt van lezen, reizen, musicals, dansen, zwemmen, volleybal en allerlei soorten knutselen en ze is lid van een schietvereniging.
Klinkt als allemaal goed, ze geniet zeker van haar vrije tijd, dat hoor ik wel.
Helaas heeft ze onlangs afscheid moeten nemen van haar katten. Beiden zijn aangereden, en dat is altijd heel spijtig als je een huisdier verliest.
Ik ken het en ik begrijp dan ook heel goed dat mensen, net als bij mensen, een rouwperiode nodig hebben voor het gemist.
Daarom heb ik deze schattige egels gekozen om een troostende knuffel te sturen.
We gaan de reactie weer afwachten.
En zo zijn we alweer aan het eind van dit blog gekomen.
Terwijl ik dit blog zit te schrijven kwam er een mail binnen van Post.Nl of ik een review wilde geven over de afhandeling van de klacht.
Dat gaan we straks even invullen en dat zal niet heel positief zijn.
Voor nu wil ik jullie weer bedanken voor de aandacht en graag tot het volgende blog …
