#TBM #4 ... uit de oude doos!

één keer per maand wil ik dit onderdeel op het weblog gaan aanhouden.
wie kent het niet ... een foto op instagram of facebook misschien zelfs op twitter met daar bij de #tbt?
dit staat voor Trough Back Thursday. waarom donderdag? geen idee.
maar dat bracht het idee van #TBM : Trough Back Memories, oftewel een foto waar ik een leuke herinnering aan heb of gewoon een leuk moment met een grappige verhaal, maar het kan ook iets triest zou kunnen.
let op! mochten er gezichten van persoon opstaan kan ik deze bewerkt hebben zo dat ze niet zichtbaar meer zijn. dit i.v.m de privacy van deze mensen.

pa

het wordt al weer de 4de keer kerst zonder pa voor ons, mij en me dochter.

de eerste keer was dubbel omdat het jaar er voor hij al ziek was en met de kerstdagen ziek op bed lag.

na de kerst, op 27 december, de verjaardag van zijn kleindochter werd hij opgenomen in het ziekenhuis. 

deze foto vond ik toen ik spullen aan het uitzoeken was van hem na zijn overlijden.

hij staat nu ook ingelijst in me kast. het is een van de weinige foto's waar we samen op stonden.

het bedrijf waar mij pa voor werkte had tegen het einde van het jaar altijd een feestavond, normaal was dit voor de mannen en hun vrouwen, geen kinderen maar omdat mijn moeder was overleden, vonden ze het geen probleem dat me pa mij mee nam naar deze avonden.

ik denk dat dit in 1989 of 1990 was, ik was een jaar of 16 á 17.

bij binnenkomst werd er een foto gemaakt met de kerstman, wat eigenlijk een vrouw was in dat pak.

tijdens deze avonden was er muziek, er kon gedanst worden en er was altijd voedsel.

tijdens deze avondjes had je echt groepjes, wie op het werk met elkaar optrok zat op deze avonden ook bij elkaar aan een tafel.

bij ons geen verschil, sommige van die mensen heb ik nog steeds contact mee. we sturen elkaar ieder jaar nog een kerstkaartje.

er zijn erbij mij langst geweest toen me dochter is geboren en tijdens de crematie van me vader waren ze er ook. 

vele waren al met pensioen en mijn vader ook, toch was er nog contact en we werden nog ieder jaar voor deze feesten uitgenodigd.

het was altijd leuk om de bekende gezichten weer te zien en bij te kletsen.

minder fijn vond ik als een collega van pa me op de schouder tikte en wilde dansen, ik kan absoluut niet dansen, stijldansen dan.

iemand heeft me toen de foxtrot nog geleerd op zo een avond, maar ik zou het nu niet meer weten hoe dat moet.

dit is toch wel een fijne en mooie herinnering aan me vader, ik mis hem met deze dagen nog het meest van allemaal.

dit was voor deze maand #TBM,  volgende maand weer een nieuw blog van dit onderdeel.
tot het volgende blog ....