politie controle

gisteren was het weer een halve dag naar het ziekenhuis met me dochter. niks bijzonders meer voor ons. op weg daar naar toen val ik met me neus in de boter ..... politie controle. en het was bijna niet te geloven maar ik werd verwezen naar de zijkant van een parkeerterrein. in de 4 jaar dat ik met me brommobiel rij nog nooit moeten stoppen en nu ..hup..aan de kant. niks ergs,ik kan tenslotte ook met drank op achter het stuur zitten,of geen gordel dragen. nou,dat was het dus niet,op dat punt niks aan de hand,geen drank op en me gordel netjes om. ik vermoed dat de jongere agenten die de controle uitvoerden in opleiding zijn en dat dit ook een soort training was maar erg slim was die pipo niet. het eerste waar hij me op wijst is dat er op de voorkant geen kentekenplaat zit. nee,dat zit ook niet op een brommobiel! hij valt letterlijk even stil. de wat oudere agente moet er om lachen en legt kort uit: kenteken aan de achterkant en een duidelijke sticker van 45km. op de voorkant hoeft geen kenteken te zitten. nou de achterkant klopt,wat er hoort zit er ook. de jongere gast gaat een rondje rond de auto,banden zijn prima. ja duh...rond om 4 nieuwe banden inmiddels. vraagt dan naar me papieren. ik overhandig me mapje waar alles in zit,hij houdt dit nog even bij zich. lichtentesten: voor en achter, de remlichten en de lamp bij het achteruit rijden,tenslotte de richtingaanwijzers,allemaal oke. dan wil hij nog even onder de motorklap kijken,oke..snap niet waarom maar zal wel goed zijn. ik hoor hem met zijn collega praten,dit ziet er anders uit,ja logische,dit is een brommobiel en geen gewone auto. de oudere agent zegt dat we zo klaar zijn,mooi,ik moet naar het ziekenhuis,heb een afspraak,als is prima in orde,zegt hij,weet u dat ook gelijk. nou,daar twijfelde ik al niet aan,ding was vorige week nog in de garage,nieuwe riem en dan loopt de eigenaar altijd alles nog even na. ik krijg me papieren terug,alles is oke en ik mag weer door rijden. bij het verlaten van het parkeerterrein wordt een andere het terrein op gestuurd,die zal wel een preek krijgen,kijkt niet en rijdt bijna 2 fietsers voor de sokken. netjes de gordel weer aan,knipperlicht naar rechts en kijken,we draaien de weg weer op richting het stoplicht. hebben we ook weer gehad. nu door naar onze afspraak bij het ziekenhuis. ergens vond ik het wel leuk,zo als ik al zei,ik mag altijd doorrijden met dit soort controle's maar ik kan ook de boel aan me laars lappen. ik heb dat ook tegen die agent gezegd,dat ik het top vind er uit gepikt te zijn,toen ik uitlegde waarom kon hij me alleen maar gelijk geven. toppie gedaan heren! maar wel even onthouden: een brommobiel heeft geen kentekenplaat aan de voorkant! tot het volgende blog....

alarm pinautomaat

zo de ochtend had weer een bijzondere start. ik ben een vroege vogel,zo rond half zes ben ik meestal wel wakker,ook deze ochtend. niks aan de hand,maar als ik op de badkamer kom is een heel fel piep geluid het eerste wat me aandacht trekt. het komt van buiten,aan de overkant van me woning staat een pinautomaat en daar komt het vandaan. na snel wassen en aankleden loop ik even naar de overkant,niks bijzonders te zien maar wel dat geluid duidelijk te horen. wat moet ik nu doen? ik besluit de politie te bellen en leg uit wat er is. niet veel later komt er ook een wagen met twee agenten,ze kijken naar me woning dus ik loop even naar ze toe. ja het alarm is te horen maar geen sporen van inbraak. de beveiliging die het gebouwtje van het automaat in kan is gebeld. na een tijdje komt die ook,loopt rond en gaat bellen. en dan komt er op eens brandweer...what the f..! er schijnt een gasalarm af te gaan. (http://www.112markiezaten.nl/nieuws/82/Brandweer-rukt-uit-voor-gasalarm-in-pinautomaat-Sint-Philipsland) loos alarm blijkt. en ze gaan weer weg. maar nu komt het leuke..dat alarm is nu net weer gaan loeien. moet ik nou weer gaan bellen? of is er ook een andere burger die het hoort en het meld? iets zit niet goed dat is wel duidelijk. tot het volgende blog....

weer aan het schrijven gegaan.

ik heb het er al vaker over gehad maar het blijft gewoon me droom om een mooi verhaal te schrijven voor een boek. vorig jaar heb ik nog mee gedaan aan een schrijfwedstrijd,helaas niks gewonnen. al ik nou bij de eerste 10 had gezeten dan was het verhaal in boekvorm uitgegeven. ik geef niet op! ik ben inmiddels alweer een tijdje bezig met informatie op te zoeken voor een nieuw verhaal wat ik in me hoofd had. om de boel wel echt te houden moest ik wat speurwerk verrichten.dit om dingen naar waarheid te kunnen gaan schrijven. flink rond surfen op internet in de geschiedenis naar iets wat ik op een van de persoon wil en kan gebruiken. plaatsen ook zo iets,maak je een complete nieuwe plaats of kies je voor een plaats wat al bestaat. dat is gelukt voor zo ver om plaats en tijdlijn te bepalen,in grove lijnen staat de basis van me verhaal nu op papier en kan ik het gaan uitwerken. verder moet je nog eens gaan kijken naar het type verhaal,romantische,je kent het wel,zo als de supermarkt romans,niks mis mee,ben er gek op. of juist iets met spanning,een moord die opgelost moet worden. of maken we een mengeling van alles,zo iets in mijn geval. in mijn verhaal tref je de herkenbare dingen gemengd met de onmogelijke dingen,yup...gewone mensen en mensen..nou ja mensen,personen die onmogelijk echt zijn. een mengeling van persoonlijke dingen worden ook verwerkt in dit verhaal,niet direct open een biografie maar net genoeg om dingen te verwerken. verwerken in de vorm van dingen van je afschrijven. geloof me,soms maak je genoeg mee om een boek te schrijven. laat dat nou zo mooi op mijn slaan. als ik over die dingen zou gaan schrijven weet ik zeker dat er verschillende zijn die een rechtszaak beginnen om uitgave te ver komen,ze zouden er niet best van af komen. genoeg mee gemaakt en zeg nou zelf,het leed van andere spreek zo veel mensen aan. niet zo zeer om de ellende van die persoon maar soms ook omdat het voor andere een bron van herkenning bevat. als ik kijk naar de reactie die ik terug kreeg van me ingezonden verhaal van de schrijfwedstrijd dan zijn dat mooie punten om in je hoofd te houden bij het schrijven,de zo gezegde "to do" en "not to do". hou je verhaal levend,zorg dat er een spanning in zit die zorgt dat de lezer wil blijven lezen,gebruik iets als een rode draad door je verhaal en blijf ook niet te lang op een ding hangen. zo als in goede tijden slechte tijden,weken,maanden over een dingen lang dradig zijn voor je toe de eindconclusie komt,wordt saai en verliest je aandacht. een puntje waar ik ook op let is dat je verhaal niet gaat lijken op iets wat al bestaat,ook geen mengeling van verschillende bestaande verhalen. een toverende puber kennen we al,vampieren zijn populair in verhalen maar voorkom een twilight kopie. iedereen kan schrijven maar er is zo veel waar je ook weer aan moet denken. je wilt niet dat je straks een beschuldiging van plagiaat aan je broek hangt of schending van het auteursrecht. die schrijfwedstrijd was leuk,een punt om je verhaal naar te mailen maar waar moet je nu zijn? genoeg uitgevers. maar ga daar tussen maar een zoeken welke bij je past,wat gaat het jouw opleveren en hoe zit het met de auteursrechten? misschien wel het belangrijkste: welke uitgever wil ook jouw verhaal uit gaan geven? geen idee maar wie niet waagt zal nooit winnen. volg je droom en misschien ooit op een dag wordt het echt,zou toch mooi zijn. geloof in jezelf en waag de sprong. ik probeer het maar weer eens een keer,je weet maar nooit? tot het volgende blog....

anti dieet dag

nou dit was voor mij even heel nieuw,ik had er nog nooit van gehoord,een anti dieet dag. na wat speur werk vond ik de reden van deze dag,in 1992 is dit ingesteld als reactie op een zelfmoord van een 15-jarige meisje omdat ze er niet meer tegen kon dat ze zo dik was(maatje 42). gewicht en de obsessie om slank te zijn neemt een grote plaats in bij heel veel (jonge) mensen. zo als bekend worden bij speciale dag een ribbon als symbool toegevoegd en bij deze dag hoort de lichtblauwe ribbon. de internationale anti dieet dag is ook bedoelt ons bewust van de ongezonde manieren van afvallen te maken. afslankobsessies leiden tot dodelijke eetstoornissen, ongezond gebruik van pilletjes en poedertjes,gevaarlijke operaties en gezondheidsproblemen als gevolg van slechte eetgewoonten. de media en de samenleving drukken hun stempel ook behoorlijk op mensen die niet aan de ideale vorm voldoen,nog steeds is dik lelijk. vaak is de wijzende vinger dat het vooral je eigen schuld is. want als je slank wilt zijn,dan eet je toch iets minder en beweeg je toch wat meer? als het zo simpel was,zouden niet zoveel mensen veel te zwaar zijn. de anti Dieet Dag is een dag van bewustwording,sta eens stil,wees jezelf bewust van wat je doet en kijk dan eens of je vandaag een stapje kunt zetten naar een positiever zelfbeeld,accepteer jezelf en het maakt je leven een stuk mooier. want ieder mens is mooi op zijn eigen manier! tot het volgende blog.....

70 jaar bevrijding

Doden herdenken, vrijheid vinden. Laat dit verlangen de zielen verbinden. vier wat je hebt, maar kijk om je heen. Vrijheid is nodig voor iedereen!

veranderingen op het weblog

het is misschien jullie al op gevallen dat er wat veranderingen zijn op het weblog? na bijna 5 jaar actief te zijn met me weblog was het ook tijd om meer in deze tijd mee te gaan,en hoewel er zullen zijn die het irritant vinden is vanaf heden ook reclame te vinden op me weblog. dit is van uit mijn oogpunt puur zakelijk met een een klein voordeel voor mij. verder veranderd er niet zo veel,met regelmaat probeer ik een weblog te schrijven,dit blijft zo als altijd verschillend. het onderwerp kan gaan over iets persoonlijks maar ook iets wat actueel is op dat moment. dit weblog blijft vooral een site waar op ik op mijn manier de kijk op dingen geef,misschien soms met herkenbare dingen voor andere. nooit zal ik namen gebruiken van derde die beschreven worden in me blog. me dochter is een voorbeeld er van,wie mij als persoon achter dit blog kennen,kennen ook me dochter en weten ook hoe ze heet maar dat zal ik nooit vermelden op me blog,dit geld ook voor andere. met uitzondering van een blog van jaren geleden waarin ik foto's van een man plaatsten die op een zeer dieronvriendelijke manier met een hond om ging,met zo iemand heb ik geen medelijden,dan mag iedereen zien wie hij is en wat hij voor fouten dingen doet. dit blog heb ik altijd gezien als een soort column zo als in de krant,korte stukjes geschreven over herkenbare dingen maar ook is het al bijna 5 jaar een uitlaat klep voor mij geweest. op 22 juli 2010 ben ik begon met dit weblog,ik hou van schrijven,schrijven is mijn manier van uiten. en dat dit soms ook op persoonlijk vlak is is wel te lezen geweest. voor mij is dit niet zo zeer om mijn problemen openbaar te maken maar mijn manier van uiting geven,me ei even kwijt raken. ik ben niet de enige die dit soort ding mee maakt denk ik dan,en heus niet alles wat ik over me pad heb gehad heb ik met jullie gedeeld. de ziekte van van me vader en het verlies van hem heb ik weer wel openhartig gedeeld,vaak wordt er gezegd: life goes on! klopt maar dat betekend niet dat je als mens niet mag laten weten hoeveel iemand voor je betekende en hoe erg je die nu mist. mensen vergeten nog wel eens dat die gevoelens die kun hebben je soms dieper naar beneden halen dan dat je laat zien. ook zijn er leuker dingen voorbij gekomen,over games die we spellen of over vakantie's. soms ging er aandacht uit naar een thema,denk aan de dingen als vrouwendag of pink ribbon. ook minder leuke dingen zo als de ramp met de mh17,zo triest maar iets wat niet zo maar voorbij kon gaan. dit gaat allemaal blijven,de verschillende onderwerpen,alleen nu met reclame blokken op het weblog. ik ben nu 42 jaar en ik heb nog steeds een droom,ik droom er nog steeds van om van mijn hobby me beroep te gaan maken,met kleine stapje moet dit ooit gaan lukken. ik hoef niet rijk te worden,genoeg om rond te komen is voldoende,en omringt met de mensen waar ik van hou is me leven compleet. laat je niet storen door de reclame's,blijf vooral me blogs volgen,vertel andere er over zo dat die misschien ook eens op me weblog komen kijken. carpe diem: pluk de dag,tot het volgende blog.......

gefrustreerd ....

ik ben gefrustreerd... geen twijfel mogelijk. te veel in ene keer komen in me op en kom daar mee tot een besluit,die ik ook weer net zo hard wijzig in een ander besluit. ja,het gaat weer erg gezellig hier in huis,ben je nog volop met je dochter bezig om die weer op het goede spoor te krijgen,krijg je zelf ook wat dingen om even bij stil te staan. me dochter gaat de goede kant wel op,inmiddels weten we vanaf wanneer zij verder gaat met haar therapie in het ziekenhuis. wordt weer wekelijks naar daar rijden en veel tijd door brengen met wachten. maar bij mezelf loopt het ook allemaal niet zo lekker,zit ook niet lekker in me vel. het ene moment gaat het goed en het volgende moment ben ik kwaad,verdrietig of zeer teleurgesteld. ik weet niet hoe ik dit nou het beste eens kan omschrijven? een van de de dingen die ik niet zal ontkennen is dat ik de afgelopen tijd wat keuzes heb moeten maken die me niet echt koud laten. de oplossing is wel mooi maar toch...het gevoel van verlies blijf wel. verder heb ik een flinke waarschuwing wat me gezondheid betreft gekregen,me dochter heeft zo haar problemen maar ik zelf heb ze ook. hoe wel het heel natuurlijk is dat je als kind je ouders overleeft kan ik met me zelf maar geen vrede vinden hier in. grootste punt is dat ik het niet kan verwerken dat pa er niet meer is. dat hij door de kanker zou overlijden is een punt wat ik wel heb geaccepteerd,dat het zo snel is gegaan daar kan ik me niet over heen zetten. en ik voel me soms erg eenzaam(punt voor me dochter,die zei het al eens) vrijheid is lekker maar toch ook het gemis van iemand om te delen. en hoewel me hart wel uit gaat naar iemand lijkt dat wel een dood spoor. dat maakt me gefrustreerd en ergens ook teleurgesteld. kan me wel voor me kop slaan dat ik zo open en eerlijk was naar hem. diep van binnen knaagt dat gevoel van: "had je mond gehouden en had het bij de vriendschap gehouden". maar na 4 weken nog geen enkele duidelijkheid hebben hoe verder mag ik toch wel even in alle onredelijkheid gefrustreerd zijn? niet? jammer dan ik ben het wel en op sommige momenten nog pislink ook. (zucht) helpt ook niks maar ja,soms doe je in je wanhoop wel eens uitspraken waar op dat moment achter staat maar als je er dieper over denkt het er eigenlijk niet mee eens bent. ik wordt er gek van! slapen is ook al een ramp. vanochtend was het net half 5,wakker en niet meer in slaap kunnen komen. in me slapen ben ik onrustig volgens me dochter. het huis voelt op eens niet meer als mijn huis. je probeert er je eigen draai aan te geven en steeds meer staat het huis me ook tegen. en je beseft steeds meer dat wat je ook doet,het blijft zijn huis niet het mijne. of dit nou is omdat ik niet lekker in me vel zit of gewoon een feit is kan ik niet beantwoorden. ik cijfer mezelf dan weer weg,me dochter gaat voor maar die op haar beurt doet dat ook weer,ze voelt wel aan dat er iets niet klopt. lekker stel samen,niet? (zucht) we modderen maar verder,ik heb nu al zo veel te verwerken gehad en overleeft dat dit ook wel weer op zijn pootje gaat komen. ik hard mezelf weer een beetje meer in wat er kan komen. en schrijf de boel weer van me af in een blog. misschien herkenbaar voor andere? misschien het advies van me dochter maar eens te harte nemen en ook in therapie gaan? eigenlijk zou dat niet zo gek zijn. misschien leer ik dan me verdriet eindelijk eens een plaats te geven,me boosheid in redelijkheid te accepteren,met als eind uitkomst dat ik er een stuk beter uit kom en rustiger. tot het volgende blog.....