even me ei kwijt....

ik kan er maar niet echt aan wennen dat me pa er niet meer is. oke het is stom,je weet dat er een dag komt dat je ouders er niet meer zijn. ik heb ook altijd voor mezelf geweten dat er een dag zou komen dat ik me pa dood zou vinden. door zijn ziekte sneller dan we hadden gehoopt. maar ik kan er voor mezelf geen vrede mee hebben,ik mis hem te veel. en soms heb ik de neiging om naar de plek te gaan waar we zijn as hebben verstrooid. en dan? praten,net als wat ik soms doe bij het graf van me moeder. ik zit geloof ik even aan me peil van wat ik kan hebben. zo veel komt op je af,zo veel te regelen en alles ging prima,op een ding na. dat wordt verder uitgevochten via de rechtbank,ga er verder ook niet op in. maar juist daarom wou ik zo graag dat ik nog even met pa kon praten,even me ei kwijt. van me familie hoef ik het niet te hebben,op een tante na die ik regelmatig spreek hoor of zie ik niemand. oke ze hebben hun eigen leven maar een beetje mee leven en eens vragen hoe het nu gaat is er niet bij. ik heb veel voor me kiezen gehad sinds dat pa vorige jaar werd opgenomen en al helemaal na dat we wisten wat hij had, en hoe het zou aflopen,wat nog eens veel te snel gebeurd. ik wist wel wie me echte vrienden waren maar zelf daar onder zijn er nu waar ik me vraagtekens bij zet. druk,druk,druk of je hoort ze gewoon niet. inmiddels heb ik al een waarschuw gehad,van de huisarts,zelfs de juf van me dochter zei me nog even aan mezelf te denken voor ik weer een burn-out krijg. ik raak vol,me emmertje kan er even niks meer bij hebben. even een stapje terug en zelf dat gaat niet altijd,me dochter heeft ook haar dingen waar je achter moet of gewoon even voor haar er zijn. maar wie is er voor mij? wie laat zijn gezicht eens zien en geeft mij even dat zetje van steun? ik begrijp nu zo goed wat pa bedoelde met zijn teleurstelling in mensen,zijn eigen familie. die je voordeur niet kunnen vinden of je telefoonnummer zijn vergeten,zo lijkt het wel. en degene die er wel voor je willen zijn kunnen niet omdat ze te ver weg wonen maar ze laten zich wel horen en vragen ook hoe het met je gaat. ik zie dan ook geen reden waarom ik hier nog zou willen blijven wonen. me dochter denk er het zelfde over,we hebben wat mogelijkheden in ons hoofd. maar het is niet iets wat voor ons gelijk moet,met een jaartje of 2 is het ook goed maar hier blijven ... nee,dat is het ons niet meer waard,er is geen enkele reden voor mij om dat te doen,niemand geeft me ook een reden waarom ik hier zou moeten blijven. een nieuwe plaats en een nieuwe start,samen met me dochter en dan maar zien wat ons pad kruist. tot het volgende blog....

leef me eigen leven

oke tijd om weer eens een blog te schrijven. wat hebben we toch een mooi weer de laatste tijd,misschien voor sommige iets te maar we hebben het toch maar mooi binnen. heerlijk genieten met familie of vrienden in de tuin en gezellig bbq? nou ik doe dat dus samen met me dochter. heerlijk genieten,in de avond,dan is het niet zo warm hier in de achter tuin. wat me ook gelijk op een ander punt brengt,alcohol! nee,ik ben geen alcoholist. oke geef eerlijk toe toen me moeder overleed in 1985 ik een zware en moeilijk tijd had en geen vreemd was van alcohol en later van drugs maar die tijd ligt achter me. ik ken me maat en drink er nu niet meer dan een glaasje. hoewel dat voor mensen die je kennen soms toch nog gevoelig ligt. dat merkte ik vorige week nog wel. in de kelderkast stonden nog wat flesjes bier,ooit gekocht met een verjaardag van mij of me pa. hoe dan ook die waren over de datum,of het kwaad kan,geen idee maar heb ze leeg gegooid en in de glasbak gegooid. laat op dat moment nou net een buur uit de straat langs lopen en een praatje beginnen. nou ja,praatje ..vraag of ik weer aan de drank ben? lichtelijk slaan me stoppen al door! wat! of je dat iets aan gaat! nee ik ben niet aan de drank. ik drink graag met deze warmte een flesje bier of een wijntje maar niet meer dan een. hallo,heb nog een mini mensje van bijna 12 jaar rond lopen! trouwens die kan beamen dat ik er niet meer dan een drink. wat! waar verontschuldig ik me eigen eigenlijk voor? waar bemoeit ze zich mee? zo bedoelde ze het ook niet maar na dat me pa is overleden en weten in welke staat ik ben geweest toen me moeder overleed. punt 1: wat ik doe gaat niemand wat aan. punt 2: ik ben in het verleden misschien niet zo slim geweest maar heb er heus wel iets van geleerd. punt 3: die angst had me pa ook en ik heb beloofd zo niet weer te worden. en beloofd is beloofd. ik ken me grens. nog licht vlam baar als een vat diesel,draai ik me om en loop naar huis.(niet zo ver,aan de overkant van de straat staat de glasbak). hou me nog in om de deur met een klap dicht te doen. mensen maken fouten in hun leven maar niet ieder is zo een sukkel niks van te leren. ik leef me eigen leven en ken me grens in alcohol en als ik iets wil drinken doe ik dat,zonder problemen. maar blijkbaar heeft je verleden wel een kruis op je gezet waar de bekrompen bevolking op deze aarde soms een mening op na houdt die de plank volledig mis slaat. ik mag dan me verdriet van het verlies van pa nog niet hebben kunnen plaatsen maar ik zoek geen toevlucht in alcohol of drugs. ik heb me dochter die voorrang heeft op alles,kom aan haar en je komt aan mij. dan ben ik echt een leeuwin,en geloof me,mijn klauwen zijn super scherp! deze nuchter leeuwin heeft geen drank nodig,samen met me meisje weten we ons wel te redden,we leven ons eigen leven. en hoe we dat doen? op onze manier waar we ons goed bij voelen. tot het volgende blog....