broertje

ik zie mezelf als een redelijk persoon. ben niet echt de moeilijkste en ben best te vinden voor een geintje. ik zie me zelf ook als een redelijk normale moeder die geen hele hoge eisen stelt aan haar kind. toch weet me kind de stoppen bij de door te laten slaan. haar vader en ik zijn nu al ruim 8 jaar uit elkaar. en over het algemeen hebben we een normaal contact met elkaar. de relatie tussen vader en kind kent echt wel vele ups and downs. ik ga op de hoe,wat en waarom even niet in. hou het er maar maar dat het nu beter gaat. vader heeft al weer enige tijd een vaste relatie en inmiddels is daar een kleine spruit geboren. erg leuk,vooral voor me dochter,die is op eens grote zus. maar het levert ook de nodige irritatie's op. als er maar even de kans is op msn met webcam om de kleine spruit te zien is me dochter er als de kippen bij. dat zou nog wel gaan maar de gesprekken tussen vader en dochter zijn nog al luid. me dochter zit boven achter de pc en ik zit beneden,samen met me pa. de gesprekken kunnen wij beneden woord voor woord mee volgen. al heel vaak gevraagd of het zachter kan maar dat helpt even. bij het volgende gesprek gaat het weer het zelfde als de keer daar voor. ik ben goed in staat om die cam er voor een week lang af te halen! prima als ze contact met elkaar hebben maar er zijn grenzen. gisteren was het weer zo ver,en ik was het zat. uit die handel,het kwam me me oren uit. de gespreksstof van me dochter gaat bijna alleen maar over wat haar nieuwe broertje allemaal doet en niet doet. sinds de geboorte van het ventje ben ik totaal uit tel bij haar. iets wat ik ook tegen haar heb gezegd,en wat ze nog grif toe geeft ook. ze doet er nog een schep je boven op,want als ik het goed had gevonden dat haar pa d'r was komen halen met de trein had ze met deze vakantie deze week de hele week bij papa kunnen zijn en had zij haar broertje kunnen zien en vast houden. val je stil? nee me stoppen slaan door! ondankbaar noem ik het. ik ben goed genoeg om iedere week naar streetdance met haar te rijden,ik ben goed genoeg om haar te laten shoppen bij cool cat, ik ben goed genoeg om haar naar school te brengen en te halen terwijl ze ook met de bus kan.ik ben wel goed genoeg om me zo gek te zeuren of ik een furby voor haar wil kopen,kosten maar 90 euro,ze zijn zo leuk,ding is er nog niet maar doen wel pogingen om me zo ver te krijgen dat ik er een koop.ik ben goed genoeg om naar de mac te rijden of pizza met haar te gaan eten of naar de chinese wok wat ze lekker vindt. ik ben goed genoeg om een dagje op stap met haar te gaan naar een dierentuin of pretpark,terwijl ze weet dat ik de de volgende dag bijna niet op me benen kan staan door de reuma maar ik doe het wel,ik ben wel goed genoeg om bij mij in bed te slapen omdat ze op d'r eigen bed bang is om te slapen,bij voelt ze zich rustig en veilig om te slapen. ik ben wel de gene die de afgelopen 11 jaar 24 uur,7 dagen per week er was,ik haar moeder. dat is met d'r vader wel anders geweest! de up and down-momenten zal ik maar zeggen. en dan naar alles,mezelf weg cijferen voor haar,krijg ik dit als verwijd! in nog geen 30 seconden flits er van alles door je kop,verwijten naar vader en het nieuwe broertje. nee,dat is ook niet eerlijk,zij kunnen er ook niks aan doen dat ze zo reageert tegen mij. het is besproken tussen mij en d'r vader dat het geen goed idee is om haar met de trein te komen halen,het is carnaval. drukte en je weet niet wat voor halve gare je tegen komt in de trein. goed besproken,nu niet maar iets later voor een weekend. en dan krijg je dit van je kind,want ik hou haar bij d'r broertje weg. ik moet me in houden! me stoppen slaan door! daar kan geen pilletje tegen op! weg lopen en tot je zelf komen,er giert van alles door me lijf. dat was dus gisteren,vrijdag. het is nu zaterdag en ik ben weer tot rust maar ik geef wel toe dat wat me dochter gisteren me zei me wel pijn doet. na alles wat ik voor haar doe en gedaan heb en wat ik in de toekomst nog voor haar zal doen,gewoon omdat ik van haar hou. moeder niet meer in tel,papa is leuker,daar is een broertje,die kan ze de fles geven,vast houden,misschien luier verschonen en als hij groter is kan ze er mee spelen. papa's nieuwe gezin is nu leuker dan mama. ik laat het nu maar even voor wat het is maar het laatste woord tussen mij en me dochter is hier zeker nog niet over gesproken. tot het volgende blog.......