ziekenhuis in,ziekenhuis uit!

nee je leest het goed met de titel van dit blog.. ziekenhuis in,ziekenhuis uit. dat is zo een beetje de omschrijving sinds december 2012. het begon toen met me vader,voor de gene die het hebben gemist. me vader werd toen opgenomen,na een hele boel bezoekjes en onderzoekjes bleek hij sarcoom te hebben. dit is een vorm van kanker en in juni 2013 is hij er aan overleden. kort daarna gingen de bezoekjes verder,dit keer met me dochter. daar uit bleek dat zij een hormonenstoornis had,die is nog niet over maar we zitten midden in een test om deze te bestrijden. daar naast bleek ze ook nog eens glaucoom te hebben,dit zit op de ogen. inmiddels heeft ze een bril en de tweede test ronde achter de rug,binnenkort weten we of deze aangeboren is of groeiend en weten we ook hoe het toekomst beeld gaat worden hier mee. en daar kom nu weer bij dat ze vanochtend weer eens op zijn kop is gezet met wat testjes. dit naar aanleiding van een bezoek aan de huisarts,ik dacht een griepje die ze had maar hij vermoeden wat anders. dus nu weer doorgelicht op van alles. simpel pfeiffer maar ook op reuma,leukemie(of welke vorm van kanker dan ook) tot suikerziekte of wat voor ziekte dan ook. ook de longen klonken niet zo goed en dat maakte hem zorgelijk en nam dit zeer ernstig op. niet even wijzen op "het zal dit wel zijn". nee,dit moet verder onderzocht worden om dingen vast te stellen of juist uit te sluiten. ziekenhuis in,ziekenhuis uit....je snapt hem nu vast wel. als moeder schiet het stress gehalte weer vol omhoog,niet doen! er is niks zeker,maar ja,je doet het toch. moederinstinct? je gooit nog een verweer in de strijd of het komt door de test met de medicijnen tegen de hormonenzooi,nee dat heeft er niks mee te maken. je krijgt lichte wan idee: wat als? je moet er gewoon niet aan denken. maar ja je loopt de familie boel eens na,reuma kan,ik zelf heb het ook en me moeder en me oma ook,dus in de lijn van moederskant zit het wel. kanker(paniek) ja die komt zo een beetje bij iedereen in de familie wel voor,en 3 ooms er aan overleden,me eigen vader,me 3 tante's er voor behandeld ... je snapt het beeld wel. dus ja kunnen doet het. en me tante zei ook al dat het kan,leeftijd maakt daar niet voor uit. ja lekker! oke,ze heeft gelijk maar als moeder wil je die mogelijkheid even niet horen. nee,pfeiffer daar gok ik op en misschien toch reuma. in tussen is me dochter een een stuk makkelijker onder als ik,regelmatig krijg je een standje,denk even aan je eigen mam! ja ze heeft gelijk,maar je cijfert jezelf opzij voor je kind. dus we hoppen nog even verder met ziekenhuis in,ziekenhuis uit. ik weet wel niet van ernstige uit gaan,het kan een heel onschuldig iets zijn. maar het gaat je aan je hart als je denk aan wat ze kan hebben. het loopt gewoon niet lekker dat is zeker. 4 weken te vroeg geboren...is dat de reden? nee niet bij stil staan,je maakt jezelf gek. ja gek...ik zou gek worden als me kind iets overkomt. ze is me alles,me hele leven draait om haar. geldt dat niet voor iedere moeder en haar kind(eren)? kalm aan! we wachten nu af,eind van deze week weten we uitslagen van deze testen en dan horen we wel hoe het verder gaat. voor nu...kind nog thuis...moe en slaapt. slapen doet ze veel,eet weinig maar drinkt wel genoeg. me arme meisje,wat ook al is ze 13 jaar en op en top een puber,voor mij is en blijft ze me kleine meisje. tot het volgende blog....

happy 2015