de ramp van 1953, 60 jaar later.

8 jaar na dat de tweede wereld oorlog ten einde was,kregen we opnieuw in Nederland met een ramp te maken. in de nacht van 31 januari op 1 februari 1953. springtij en een noordwesterstorm het water uit de Noordzee kwam in een recordtempo op. zaterdagavond 31 januari 1953 stond er een zware noordwesterstorm. Rond middernacht was het aan de zuidwestkust van Nederland laagwater. Dus zou het daar op zondagmorgen 1 februari tussen 4 en 6 uur hoogwater zijn. tijdens laagwater op die zaterdagavond stond het waterpeil ongeveer even hoog als het normaal bij hoogwater staat. in de algemene weersverwachting werd die zaterdagavond gewaarschuwd voor 'gevaarlijk hoogwater'. helaas werd deze waarschuwing door velen in het rampgebied niet gehoord of verkeerd begrepen. zondagmorgen vroeg kwam het waterpeil daar tot NAP + 4,5 meter. tussen 4 en 6 uur 's morgens braken er overal dijken. Vooral de noord- en oostkant van de Oosterschelde. in Nederland overstroomde een groot deel van de provincie Zeeland, West-Brabant en de Zuid-Hollandse eilanden. Hierbij verdronken meer dan 1800 mensen en veel dieren; 100.000 mensen verloren hun huis en bezittingen.

(luchtfoto van Sint Philipsland) gelukkig zijn er in onze familie geen slachtoffers gevallen. wel weet ik van verhalen dat mijn vader,zijn broer en me opa mee hebben geholpen met het helpen van andere mensen en het dichten van de dijken. op 1 februari 2013 is het 60 jaar naar deze ramp. in het kader hier van is er op ons dorp een herdenkingsdienst met voor af een stille tocht door de kinderen van de scholen hier. bij het monument word een bloemenkrans neer gelegd en gedichten voorgelezen. aansluitend hier van is er in onze dorpshuis op 1 en 2 februari 2013 een tentoonstelling van foto's van de ramp. ook zal op deze dagen tekeningen en gedichten door de kinderen van de scholen te zien en lezen zijn. mijn dochter is een van die kinderen,nee,ze leest niks op maar ongetwijfeld hangt er een tekening of gedicht van haar daar op. niet te min hadden we nog wel een discussie over waarom zij daar iets voor moet doen,zij had dat toch niet mee gemaakt? nee,klopt,dat heb je niet. maar dit is de reden waarom je daar aan mee moet doen. het respect voor de mensen die wel deze ramp hebben mee gemaakt,voor hen die hun leven verloren met deze ramp,voor hen die hulp boden in die moeilijk tijd. maar nog belangrijker,als dank dat na deze ramp de delta werken zijn ontwikkelt,zo dat ik,zij en alle ander een ramp als deze nooit hoeven mee te maken,zo dat wij ons veilig kunnen voelen. onze veiligheid heeft toen vele mensenlevens gekost,laten we dat nooit vergeten en daarom kunnen wij best uit dankbaarheid ons respect tonen voor wat er die nacht van 1 februari 1953 is gebeurd! tot het volgende blog .....

100% zeker,longkanker

aller eerst,beetje laat maar toch:

door alle dingen met me pa schiet er wel eens wat in. weten dat ik het moet doen maar me tijd voor pa is belangrijker. dit heeft ook al tot de nodige discussie geleid met me dochter. niet dat ze te kort komt maar het punt dat ik nu niet altijd thuis ben of haar van school kom halen waar door ze met de bus naar huis moet is een punt wat ze niet leuk vind,hoe wel ze ook wel snapt dat het gewoon zo nu even is. afgelopen vrijdag hadden we de uitslag van de eerste reeks testen. ook al ben je er op voorbereid het blijft een schok. het is dus longkanker,nu voor 100% bewezen. een zeldzame vorm die ook nog kwaadaardig is ook. (slik) en nu ..tja chemo en bestraling,dat is wel een feit. de blaastest was ook niet zo goed maar daar hebben we onze vraagtekens bij. die test is gedaan na dat er weefsel van de longen was weg gehaald,de verdovingen waren nog niet eens uit gewerkt. dus daar van willen we dat er een nieuwe wordt gedaan. zien wat er dan uit komt,is het dan weinig tot geen verschil,oke dan is dat dus zo. dat houdt dan wel in dat de linker long verwijder geheel of gedeeltelijk afvalt. ook hangt er veel af van de pet-scan die a.s woensdag wordt gemaakt. dit is om vast te stellen of er uitzaaiingen zijn in andere organen. voor nu staat vast dat chemo en bestraling als opsie over blijft. en dat geeft geen garantie op genezing. we gaan er dan ook van uit dat het rekken van het leven wordt. en dat is ook waar me pa voor vecht. ieder dingen wat ze aanbieden neemt hij aan,al zou hij,bewijs van spreken,er maar een dag extra mee winnen. we hopen op het beste en dat er echt wel nog wat jaren bij gewonnen worden. tot het volgende blog.....